Van Soli Deo Gloria naar De Voorhof

De Voorhof in vroeger jaren; het plein was nog niet bestraat. 

Het losstaande lokaal naast de kerk is in 1966 vervangen door De Voorhof, een aanbouw met een toiletgroep, een consistoriekamer, een keuken en een multifunctionele zaal die aan maximaal 150 personen plaats zou bieden. Daarin hebben vele generaties vergaderd, presentaties gevolgd, kleine recepties en gemeenteavonden gehouden. Daar kwamen ze samen voor de begrafenis van een geliefde, voor de doop van een kind, voor de kerkelijke inwijding van een huwelijk. Voor velen was het mede daarom even duchtig slikken toen in 2015/16 bekend werd dat de kerk en De Voorhof zouden worden afgestoten, om samen als gemeente door te gaan in een verbouwde, toekomstbestendig gemaakte Kruispuntkerk, voorheen de Gereformeerde kerk.
De beide uitbreidingen werden in herinnering gehouden door een steen in de muur. De eerste vermeldt: ‘Eerste steen gelegd 19 Nov. 1908 door Paul Saraber’ en de tweede: ‘Herbouw 1966’. Die eerste steen was dus destijds voor het losstaande ‘lokaal’.

Bouwtekeningen en de plattegrond van de  De Voorhof ; kerkarchief Pesse: 

x

x     x

Afbraak

In de vergadering van 23 april 1966 werd besloten tot de bouw van De Voorhof. De firma Joosten uit Ansen kreeg de opdracht. De eerste begroting kwam op fl. 125.000 maar na enige bijstelling werd het fl. 105.000. De afbraak van het oude gebouwtje Soli Deo Gloria en het grondwerk moest dan door de kerkelijke gemeente zelf uitgevoerd worden. De lust tot afbraak was echter niet zo groot, en toen werd het hele gebouwtje verkocht aan de heer K. Loof, die dan ook voor sloop en verwijdering diende te zorgen. De kosten van de bouw werden volgens administrateur Klaster voorgefinancierd door de diaconie van Pesse; een lening die de kerkvoogdij in stappen moest terugbetalen.
Officiële opening van De Voorhof
Het nieuwe bijgebouw werd met enig ceremonieel geopend. President-kerkvoogd K. Steenbergen verheugde zich volgens een stuk in de plaatselijke krant over de aanwezigheid van talloze genodigden en gemeenteleden. Zo waren er naast de kerkenraad en kerkvoogdij afgevaardigden van de ring Hoogeveen, het Provinciaal College van Toezicht, het gemeentebestuur van Ruinen (onder welke burgerlijke gemeente Pesse destijds viel), de Gereformeerde Kerk en de mensen die een belangrijke bijdrage hadden geleverd aan het daadwerkelijk tot stand komen van het gebouw. De officiële opening werd verricht door ds. A. Sturm, die ook de naam van het gebouw bekend maakte: De Voorhof. Het was een lang gekoesterde wens, deze ruimte. Het oude gebouwtje, altijd aangeduid als ‘het lokaal’, dat op deze plaats stond, voldeed allang niet meer. In tegenstelling tot het vorige gebouwtje vormde De Voorhof een geheel met de kerk, zodat je van de ene naar de andere ruimte kon lopen zonder naar buiten te hoeven.

   
Mevr. Sturm met vrijwilligers                                                               vrijwilligers bij de bouw van De Voorhof (foto’s: Hoogeveensche Courant)    

Het was gelukt om het gebouw binnen een jaar te realiseren. De naam ‘De Voorhof’ was een bedenksel van Ineke Bakker, dochter van oud-kerkvoogdijlid Bakker uit Fluitenberg. Ze kreeg hiervoor een boeket bloemen en een boekenbon. Ze had maar liefst 51 concurrenten, althans dat was het aantal namen dat werd ingediend door gemeenteleden.
Tot de sprekers behoorden o.a. ds. A.W. Kranenburg uit Hoogeveen en D.J. Stapel. De laatste sprak namens de zondagsschool uit blij te zijn met de nieuwe mogelijkheden. Oud-kerkvoogd J.L. Pol verklapte dat de eerste plannen er al in 1959 waren: de eigenlijke bouw was heel wat sneller verlopen. Hoofd van de school Gerrit Oortgiesen sprak namens de jeugdraad, die een behoorlijke financiële bijdrage had geleverd. D. van Laar namens het College van Toezicht roemde de offervaardigheid van de bevolking. Immers waren in korte tijd een nieuwe pastorie én dit nieuwe gebouw verrezen, terwijl ook in de kerk zelf grote verbeteringen waren aangebracht.

Gedenkstenen in de muur van De Voorhof; de eerste steen uit 1908 zat dus niet in deze muur maar in het losstaande lokaal, en de ‘herbouw’ van 1966 was meer een nieuwbouw.   

De kerk met De Voorhof 

Voor de kerkvoogdij was het bezit van De Voorhof een geschenk, want de zaal werd regelmatig verhuurd aan gezelschappen. Zo stelde de vergadering van de kerkvoogdij in 1983 voor het gebruik van De Voorhof een bedrag vast van fl. 200 indien men bij een begrafenis gebruik wenste te maken van de zaal. Voor leden van de Hervormde Gemeente gold een bedrag van fl. 75. Voor bruiloften werd er fl. 75 huur gerekend; kerkleden betaalden fl. 50. De kerk was gratis voor kerkleden maar voor niet-leden rekende men fl. 200. Daar kwamen vaak nog de opbrengsten van verteringen bij en al met al was De Voorhof dus een klein melkkoetje voor de kerkvoogdij.