Voorgoed Voorbij.  In dit onderdeel staan diverse korte verhalen van mijn hand. 

Citaat uit een verhaal: "‘Zo, nou eens kijken of je oren goed zijn.’ De dokter ging achter hem staan en prevelde woordjes. Hij kon ze allemaal perfect verstaan, met zijn oren was niks mis. ‘Goed’, zei de dokter. ‘Eens kijken.’ Hij pakte een soort rietje en blies daardoor in zijn oor. Een oorverdovend gedonder was het gevolg. Hij wilde zich afwenden maar dat durfde hij toch ook niet. De oude man blies nog eens.  ‘Wat hoor je nu?’ De dokter keek hem onderzoekend aan, met ogen die het antwoord wisten. ‘Onweer’, zei de jongen. Dat kwam er het dichtst bij, iets anders kon hij zo gauw niet verzinnen. De dokter blies nog eens, nu iets anders gericht, zodat er naast het gebulder ook een gesnerp in zijn oor klonk. ‘En nu?’ Wat wil die dokter, dacht hij. Het was toch logisch dat je gedonder hoorde als iemand in je oor blies. Dat mocht hij trouwens thuis niet zeggen, gedonder. Moeder zei dat dat vloeken was. Dus had hij het net maar bij onweer gehouden. "

Elk hieronder staand verhaal is fictie, dus elke gelijkenis met bestaande personen berust op toeval of is slechts schijn.