Dag  30 Madrid

Kafka op Barajas

Op de luchthaven gaan we op zoek naar een balie om instapkaarten voor London Heathrow te bemachtigen. Op een bord zie ik dat de desbetreffende BA vlucht flink vertraging heeft. Vanaf dat moment begint er een lijdensweg. Kafkaïaans bijna. We worden als groepje van negen van de ene naar de andere balie gestuurd. Nergens wil men ons instapkaarten geven maar ook nergens wordt een alternatief geboden. We zien wel in dat we het toestel naar Londen niet meer zullen halen. Maar wat dan?! We zijn intussen de hele luchthaven over gestuurd, zelfs naar de verre terminal waar je met een automatische trein naartoe moet. Het personeel van Iberia lijkt niet geïnteresseerd een oplossing voor ons te willen zoeken. Steeds worden we doorverwezen, van het kastje naar de muur en terug. Zeer klantonvriendelijk. Een van onze groep maakt zich voor de zoveelste balie nogal boos. Het is misschien niet de manier om dingen gedaan te krijgen, maar vanaf dat moment gaat men ons als groep herkennen. We zien zoiets van ‘Nee! Zij weer!’ op de gezichten van de baliemedewerkers als wij ons weer ergens melden met ons probleem. Eindelijk (en het voorgaande is een korte samenvatting van het gebeurde!) treffen we dan een aardige Iberia-dame die zich ons lot aantrekt en ons met zoveel woorden duidelijk maakt dat de route via Londen niet doorgaat en dat zij een alternatief zal zoeken en zal zorgen voor de overnachting en eten. Vanaf dat moment neemt een zekere rust het over van de stress bij mij. Maar klaar zijn we nog lang niet. Voordat de zaak geregeld is, zijn we wel anderhalf uur verder. Opeens kunnen we kiezen. Morgen, maandag, zullen we terug vliegen. Met KLM. Hoe laat willen we, zegt u het maar. De vlucht KL 1700 van 10.30 u lijkt ons een mooie tijd. Men gaat voor ons aan het werk. Op een gegeven moment zijn er geloof ik wel drie Iberia-mensen voor ons bezig. Eindelijk hebben we alle negen een E-ticket voor de vlucht, een voucher voor een hotel in Madrid en voor een diner, ontbijt en zelfs nog de lunch. En voor twee keer drie of een keer zes minuten telefoonverkeer. Maar, drukt men ons op het hart, jullie moeten nu eerst wel zorgen dat je de bagage krijgt, want die is hier ergens op de luchthaven en die moet je meenemen om morgen op de KLM-vlucht te kunnen zetten. Het is intussen half zes in de middag. Buiten begint het donker te worden. 

Bagage! Bagage? Bagage!!

Daarmee begint een nieuwe lijdensweg. We lopen door lege hallen, staan bij lege transportbanden, melden ons bij diverse bagagebalies. Wat zijn die trouwens moeilijk te vinden: balies om te melden dat er iets mis is met je bagage. Op een gegeven moment komen twee van de negen koffers door. Daarna weer niets. Wachten. Melden bij de balie. Mevrouw gaat het uitzoeken. Kijkt u eens daar en daar. Niet dus. Mevrouw meldt dat de koffers wel op Madrid zijn. Dat we nog maar geduld moeten hebben. Wachten. 

Uiteindelijk duurt het nog twee uur voordat we allemaal onze koffer hebben. Het is dan half acht. Vijf uur nadat we op dit vliegveld aankwamen. Ik heb intussen, even voor zes uur, gebeld met Hotel A-4 Van der Valk dat het ons niet lukt gebruik te maken van de kamer. De vriendelijke mevrouw aan de balie merkt op dat het eigenlijk zo is dat we nu de kamer zouden moeten betalen, maar gezien de vervelende omstandigheden die aanleiding van de annulering zijn, ziet ze daarvan af. Klasse Van der Valk! Bedankt. Ze wenst ons sterkte. Nou, die hebben we nodig. 

Luxe hotel

Buiten het stationsgebouw zijn bushaltes. We zien wel de halte die we moeten hebben maar geen bus. Een van ons gaat informeren en meldt ons dat de bus onderweg is. Even later stopt een luxe shuttlebus en kunnen we instappen. Ik rij met een vreemd gevoel door de duistere voorsteden van Madrid. Eigenlijk hadden we nu bijna op Schiphol moeten zijn volgens het originele vluchtschema. In plaats daarvan worden we afgezet bij Hotel Tryp Alameda, een uitstekend hotel overigens. We kunnen zelf opgeven wat voor kamer en wat voor bedden we willen. En over drie kwartier is de eetzaal open voor het diner. Ahh. Wat heerlijk om even op je ‘eigen’ kamer en je ‘eigen’ wc te kunnen zitten. Na twee dagen op vliegvelden en in vliegtuigen. 

We bellen even met M & M. Die kijken wel op van alle onverwachte ontwikkelingen. Het buffet diner is overvloedig en van goede kwaliteit. De ober schenkt een uitstekende Rioja, het enige wat we van deze maaltijd hoeven te betalen. Na een nacht slapen op een uitstekend bed en een prima ontbijt van het buffet is er weer de shuttle die ons naar de luchthaven brengt. Bij de incheckbalie van KLM wacht Riet en mij toch nog weer een verrassing, maar deze keer een leuke.