Dag 29 Cusco – Lima – Madrid
Een bizarre optocht, thee drinken bij de reisleider en de vlucht van Cusco naar Lima en die van Lima naar Madrid
Vandaag begint dus de terugreis. Vanochtend hebben we nog even tijd om de stad in te gaan. Samen met Diedrik gaan we theedrinken bij hem thuis. Omdat wij denken dat we daar met een uurtje wel weg zijn, slaan we het ontbijt over en nemen een paar volkorenkoekjes. Maar het thee drinken loopt nogal uit. Ten eerste: als we bij de Plaza de Armas aankomen, zien we daar een kleurrijke optocht van vreemd uitgedoste mensen. Ze dragen fel gekleurde kleren en de meest uitzinnige maskers. Het lijkt wel carnaval. Volgens Diedrik is het een optocht van verschillende afdelingen van de politie, gericht tegen terreur. Inderdaad zie ik de wegenpolitie, de natuurpolitie (of hoe die hier ook maar heet), de nationale, de… enz. Er blijken heel veel soorten politie in Peru te zijn. Het is een bonte stoet, in alle betekenissen. Dit is leuk, zo’n onverwachte gebeurtenis. We maken veel foto’s. Opvallend in de maskers zijn de felle blauwe ogen. Terwijl niemand hier blauwe ogen heeft. Of misschien wel daarom juist…
Voordat we 's middags vertrekken naar het vliegveld voor de vlucht naar Lima en dan door naar huis, hebben we nog even tijd om thee te drinken bij onze reisbegeleider. Onderweg komen we stomtoevallig in een kleurrijke optocht terecht die om het Plaza loopt. De afdelingen van de politie houden een optocht "tegen het terrorisme".
Thee drinken
Op een gegeven moment moeten we verder want we gingen immers thee drinken. Voorbij het plein komen we bij het pand waar Diedrik woont. Zijn vrouw heeft de thee al opstaan. Een grote pan waar de verse kruiden uit naar buiten steken. Het ruikt al goed. We zoeken allemaal een zitplaatsje. Er gaan gepofte rijst en andere snacks rond. Het is gezellig. Diedriks vrouw vertelt, vertaald door haar man, over de thee, over de vruchten en dergelijke die ze ingemaakt heeft, op sterke drank. We mogen weer proeven. Nou, dan toch maar de thee, want ik heb nog een bijna lege maag. De thee smaakt heel kruidig maar wel zoet. Dat komt doordat er ook suikerriet heeft meegetrokken. Al met al wordt het later. Op een gegeven moment moeten wij weg want we moeten nu toch wel wat eten voor we naar het vliegveld gaan. Riet en ik gaan op zoek naar een adresje waar we nog snel iets goeds kunnen eten. In het park op de Plaza moeten we even gaan zitten omdat ze last van hartkloppingen krijgt. Gelukkig gaat het na een poosje over. We proberen eerst Jack’s Café maar daar is het helaas zo druk dat we daar niet op kunnen wachten. Dan steken aan bij het Café de la Paz, dat we kennen van voor in de week. We bestellen er elk een croque monsieur en een glas maracujasap. Het kan allemaal net wat de tijd betreft. We zijn net op tijd terug om nog even een evaluatieformulier in te vullen op de binnenplaats van hostal Inkarri. Dat is vooral voor Diedrik van belang, omdat het mede hiervan afhangt hoe snel hij een volgende opdracht krijgt. Het beroep van reisbegeleider is tamelijk ongewis. Zeker nu de tijden in Europa slechter worden. Nou, van ons krijgt hij een negen (een tien zou volmaakt zijn), want wij zijn uitermate tevreden met zijn manier van begeleiden. De zaken waren altijd goed georganiseerd, hij was enthousiast, vertelde graag verhalen over wat we allemaal te zien kregen, en was betrokken bij mensen met wie het even wat minder goed ging met de gezondheid. Een reisbegeleider zoals je je die zou wensen.
Afscheid
Op het vliegveld nemen we afscheid van hem. We hebben elkaar aardig leren kennen deze weken. We wensen elkaar alle goeds toe en ik mag mailen als ik nog vragen heb in verband met dit verhaal. Dan zijn we nu als groep op onszelf aangewezen. De vlucht naar Lima verloopt naar wens. We vliegen met de Chileense maatschappij LAN. Om vier uur vertekken we en om ongeveer 17.20 komen we aan op Lima Airport.
Terugvlucht naar Madrid
In Cusco stappen we dan over op Iberia. Het is even zoeken naar de juiste balie voor het inchecken maar het gaat allemaal prima. Onze vlucht zal vertrekken om negen uur ’s avonds. Het is dus nog even wachten, maar reizen over zulke afstanden is veel wachten. Eigenlijk alleen maar wachten. Wachten tot je kunt boarden, wachten tot het vliegtuig vertrekt, wachten tot het vliegtuig aankomt, wachten op de bagage… Aan boord van de Iberia-machine krijgen we een maaltijd. En dan begint een lange nacht. Veel slapen is er niet bij, ja wat hazenslaapjes. De nacht is niet zo lang want we vliegen naar het oosten dus naar de zon toe. Om een uur of half acht gaan de raamschermpjes omhoog en krijgen we een ontbijt. Dan is het wachten op een eenvoudige lunch en eindelijk om half drie plaatselijke tijd, na een vlucht van ongeveer 11,5 uur komen we aan op Madrid Barajas.