Dag 28 Cusco

Wandelen door Cusco; de kathedraal en de Coricancha

Heerlijk: een dag voor ons zelf. We hebben met opzet niet meer geboekt voor de ‘citytour’ die Diedrik organiseerde. Ze gingen vandaag tempels en heilige Inca-plaatsen bezoeken rond Cusco, waaronder ook de Coricancha. Die laatste ‘doen’ wij op ons eigen houtje en ach, tempels hebben we nu al zo veel gezien. En als we nu vol energie waren zoals aan het begin van de reis… Maar de fut is er een beetje uit. We hebben Machu Picchu als hoogtepunt en sluitstuk beschouwd; wat we vandaag doen is nog slechts een toegift. Als we geen zin meer hebben in dingen bekijken, stoppen we gewoon, vandaag. Onze eigen baas, dat is wel eens lekker op een groepsreis. Natuurlijk hebben we nog lang niet alles gezien in Cusco wat er te zien valt. Maar het houdt op voor ons; we hebben een voldaan gevoel over wat we allemaal wel gezien en gedaan en ervaren hebben, en dat is ontzettend veel. Het was een intensief programma, aan veel excursies hebben we meegedaan, en op ons eigen houtje hebben we van alles bekeken. Het is mooi geweest. Dat zeggen we tegen elkaar als aan het ontbijt zitten in Jack’s Café, op de hoek van Choquechaka en Cuesta San Blas. Dan weet je wel waar het is. Toch? Het ontbijt is er het tegenovergestelde van dat in het hotel: daar minimaal en smakeloos; hier gul en smaakvol. We hebben een pot thee staan, een groot glas maracujasap, en een portie brood met ei en geroosterde tomaatjes en nog zo wat. Prima. We genieten er op ons gemak van. 

De Kathedraal van triomf

Daarna wandelen we naar het Plaza de Armas en bezoeken de grote kathedraal. Het kost een paar euro, maar dan heb je ook wat. Wat een fantastisch gebouw. Groot, imponerend in zijn uitstraling, wat natuurlijk ook de bedoeling was van de koloniale heersers die dit gebouw neerzetten. Het huidige gebouw werd voltooid in 1654, na 94 jaar werken met vertragingen en verschillende ongemakken. De kerk is ontworpen en gebouwd door de Spaanse architecten en priesters, maar uitgevoerd met arbeid, zweet, tranen en het bloed van de Inca's nakomelingen. De kerkenraad had namelijk besloten om stenen voor het gebouw te gebruiken van de "vesting", dat wil zeggen, er werd bevolen om Saqsaywaman, een Inca heiligdom, te slopen om de stenen van de belangrijkste muren te gebruiken voor de bouw van de kathedraal.

‘Qosqo’s Cathedral’ is volgens mensen die het kunnen weten ‘zonder enige twijfel een van de meest opvallende koloniale monumenten in Amerika’. Dat de kerk de Kathedraal van triomf heet, verraadt voldoende aan welke kant de Rooms-katholieke kerk stond in de strijd tussen de conquistadores en de Inca’s. 

Cavia?

Een bezoek eraan duurt enige tijd, wil je tenminste een goede indruk krijgen. Jammer is dat je geen foto’s mag maken. Frustrerend ook, want er is veel moois te zien. Ik zou bij voorbeeld graag een foto gemaakt willen hebben van het grote schilderij van het Laatste Avondmaal. Daar is namelijk op de schaal in het midden niet een brood, zoals gebruikelijk, te zien maar een geslachte en gebraden viscacha. Velen zeggen dat het een cuy, een cavia is, maar daarvoor is het dier te groot. Cuy is natuurlijk wel een traditioneel feestgerecht hier in Peru. Je kunt het ook nu nog in veel restaurants bestellen. Ik heb ervan af gezien, omdat ik bij een groepsgenoot zag die er wel een at, dat er maar bitter weinig om te eten aan zit. Maar goed, geen foto, want onder het enorme doek zit constant een vrouw te lezen die als een Cerberus waakt over haar schilderij. Via een omweg heb ik er toch een foto van die ik hier publiceer: het is een foto van een ansichtkaart die ik in de kerk kocht. 

We hebben wel even genoeg van alle indrukken. We zitten een poosje bij te komen in het park van de Plaza en gaan een hapje eten in ons favoriete restaurant aan het plein met het magnifieke uitzicht op de stad, de bergen erachter en het plein dichtbij. We nemen niet veel. De groentesoep is er heerlijk, en je krijgt er brood bij dus daaraan hebben we genoeg. Het is geen kopje soep, maar een groot bord. En het smaakt prima. We zitten er een poosje na het eten gewoon nog te kijken en te genieten. Dit is een plek waar je nog eens gemakkelijk weer naartoe zou moeten kunnen. Dat kan dus niet. Alleen al omdat we hebben gezegd dat we dit nooit weer doen: een reis op deze hoogte en met deze intensiteit. Maar ach, in Frankrijk, Italië of Kroatië kennen we ook van die prachtplekken genoeg. En er zijn vast nog veel nieuwe plekjes te ontdekken. Leve de caravan!

Coricancha, hof van goud

Nu gaan we toch nog wat cultuur opsnuiven. We lopen door de typische Cuscostraatjes met soms zomaar een stuk Inca-muur naar de Coricancha. De eerste Inca, Manko Qhapaq, in de Quechua-spelling, bouwde de tempel. Hij zal toen Inticancha geheten hebben. Maar de negende Inca, Pachakuteq, reconstrueerde hem rond 1438 en vergrootte en moderniseerde het gebouw tot het het belangrijkste religieuze complex was van het uitgebreide Incarijk. De muren en vloeren waren ooit bedekt met goud en de binnenplaats was gevuld met gouden beelden. Het is de meest beschreven en bewonderde tempel van de stad Cuzco. Spaanse verslagen uit de 17e eeuw vermelden de ongelooflijke weelde. Al het goud werd ingevorderd door de Spanjaarden zodat de Inca's de borg konden betalen voor hun leider Atahualpa, die door de Spanjaarden gevangen werd gehouden. Nadat de losprijs was betaald, werd Atahualpa alsnog gedood. De kerk van Santo Domingo werd gebouwd op de plek van de tempel en het materiaal van de tempel werd gebruikt om de kerk ermee op te bouwen. De kerk en overgebleven Inca-muren hebben vele aardbevingen moeten doorstaan, maar door de kolossale blokken heeft alles redelijk de tand des tijds doorstaan. In de kerk en het klooster zijn nog overblijfselen van ‘toen’ te zien. 

Fuchsia’s voor goud

Ook hier moet je natuurlijk betalen om de kerk binnen te komen. En fotograferen mag alleen buiten en in de binnenplaatsen. Er is een mooie kloosterhof, fraaie zuilengalerijen, gladde Inca-muren; er is veel te zien. Er zijn kleine tentoonstellingen. En je kunt naar buiten naar de tuin die ooit vol met gouden beelden stond. Nu staan er mooie fuchsia’s en andere uitbundig bloeiende planten en struiken. Ook mooi. 

Reisschema op de schop

We hebben van Diedrik gehoord dat het terugreisschema van Lima via Madrid naar Schiphol door Iberia eenzijdig is veranderd. De reis van Madrid naar Schiphol is geschrapt. Kennelijk kan dat zomaar. Ervoor in de plaats hebben ze de groep in twee delen gesplitst. De ene groep gaat dezelfde route maar vertrekt later uit Madrid; de andere groep, waar wij bij horen, vliegt van Madrid via London Heathrow naar Schiphol (met een extra overstap dus) en zal dan om ongeveer tien uur ’s avonds op Schiphol aankomen. De andere groep een uur later. Ik kijk op de computer die in een ruimte van de hostel staat op internet wanneer de laatste trein van Schiphol naar Hoogeveen vertrekt. 22.15 u. Dat halen we dus nooit! Riet en ik besluiten om dan maar te proberen een extra nacht bij A-4 Van der Valk te boeken. Via Hotelaanbiedingen.nl weet ik warempel nog weer voor € 30 p.p.p.n. te boeken. Ik vermeld er meteen bij dat we laat zullen aankomen, misschien zelfs tegen middernacht. Ik stuur ook alvast een mailtje naar de receptie van Hotel A-4 met deze mededeling. Als je namelijk na zes uur ’s avonds aankomt, wil men graag bevestiging dat je nog wel echt komt, liefst zelfs met creditkaart garantie. Vandaar mijn mailtje. Ik heb het net allemaal voor elkaar als we vertrekken voor onze laatste gezamenlijke maaltijd. 

Maak uw eigen Pisco Sour!

Behalve Diedrik zelf is ook zijn gezin aanwezig. Dat is gezellig. Zij wonen in Cusco, dus vandaar. Voor de maaltijd begint, krijgen we de ingrediënten op tafel die nodig zijn voor het maken van een echte originele traditionele Pisco Sour! Leuk is dat. Een glaasje pisco (soort jenever of grappa), een glaasje limoen- of citroensap, een glaasje honing of iets dergelijks zoets, en een glaasje rauw eiwit. En vijf flinke ijsblokken. Dat alles in een blender en dan maar schudden. Zo lang tot je het ijs niet meer hoort. Minstens twee volle minuten is dat, en dat is best lang om flink te schudden. Maar dan heb je ook wat. Mijn creatie is goed gelukt: er komt een mooie witte schuimlaag op de drank als ik Riet en mij uitschenk. En het smaakt heel aangenaam. Fris zuur, pittig. Zelfs Riet vindt het wel lekker. 

Het eten is ook prima dus het is een geslaagde avond. Diedriks vrouw nodigt de groep uit voor de volgende dag om bij haar maté (thee van kruiden) te komen drinken. Nou, dat lijkt ons wel een ervaring. 

 Incamuur in Cusco 

 Plaza de Armas

 Laatste Avondmaal in de kathedraal

 In de Kathedraal van Cusco is heel veel te zien, maar je mag er absoluut niet fotograferen. Daarom hierboven een foto van een foto van een intrigerend en beroemd schilderij, namelijk het Laatste Avondmaal, maar dan op z'n Peruaans, waarbij de gebruikelijke broden op de schaal vervangen zijn door een gebraden viscacha. Men zegt vaak: een cavia, maar die is toch echt kleiner als-ie kaal en geroosterd is.

 Coricancha

 De Coricancha, de Zonnetempel van Cusco, een van de drie zonnetempels, die ik nu alle drie heb gezien. De kerk van Santo Domingo werd door de Spanjaarden gebouwd op de plek van de Incatempel en het materiaal van de tempel werd gebruikt om de kerk ermee op te bouwen. Puur Imperialisme.

 binnenhof van de Santo Domingo

De muren en vloeren waren ooit bedekt met goud en de binnenplaats was gevuld met gouden beelden... Niet déze binnenplaats overigens.

 tuin; vroeger was alles hier van goud

 slang, poema en condor (in het gras)

 hier zie je ze beter

Tamelijk ongeschonden deel van de oude tempel;  // Mysterieus gouden bord met tal van symbolische voorstellingen