Dag 25 Cusco- Heilige Vallei Optionele excursie naar de Heilige Vallei, Pisac, zonnetempel, Ollantaytambo

Peru, Bolivia, Chili; Reisverslag en fotoreportage - Dag 25 Cusco- Heilige Vallei Optionele excursie naar de Heilige Vallei, Pisac, zonnetempel, Ollantaytambo

Artikelindex

Pagina 27 van 39

Dag 25 Cusco- Heilige Vallei

Optionele excursie naar de Heilige Vallei, Pisac, zonnetempel, Ollantaytambo

Riet voelt zich nog moe en niet lekker, dus de vrije dag om te rusten komt haar goed van pas.

De excursie naar de Valle Sagrado duurt de hele dag. In deze tour bezoeken we o.a. de ruïnes van Pisac met prachtige vergezichten, en het Incafort van Ollantaytambo, waar de Inca´s één van hun weinige overwinningen op de Spanjaarden behaalden. We gaan met een select groepje want niet iedereen van de groep gaat mee, net als Riet. Ook Diedrik vertrouwt ons vandaag toe aan de goed Engels sprekende gids en gaat zelf dus niet mee. Dat gaat prima. Ik heb voor we weg gaan even een gesprekje met de gids. Ik vertel hem mijn probleem en dat ik hoop dat er wat sanitaire stops ingelast worden. Hij zegt dat hij me eventueel wel breedspectrum antibiotica kan geven, maar dat daarvoor eigenlijk eerst doktersadvies nodig is. De eerste stop is een markt. Met heel veel kraampjes, grotendeels overdekt. Ik denk al: als dat zó moet vandaag, maar gelukkig blijft het hier bij. De enige stand die ik wel interessant vind, is die van een muzikant die heel mooi harp staat te spelen. We raken aan de praat, hij is bekend met Nederland en Duitsland, hij heeft er wel eens gespeeld. Hij vindt het leuk te horen dat mijn dochter ook harp speelt, althans gespeeld heeft. Ik koop een cd van hem met harpmuziek. Helaas zal thuis blijken dat de cd-r helemaal niet beschreven is! Ik houd het maar op goede trouw, maar jammer is het wel want ik wilde de muziek gebruiken als achtergrondmuziek voor een eventuele fotopresentatie. Gaat niet door dus.

Zonnetempel van Pisac

Voor we de Vallei in mogen, moeten we nog weer betalen, deze keer voor de toegang tot dit cultuurgoed. 70 soles kost het = 21 euro. Gisteren $ 30 voor de excursie. Duur dagje. Maar het was wel een mooie dag. We gaan wandelen. Naar de zonnetempel van Pisac. Ancientmysteries.eu zegt erover: Pisac is een mysterieuze plaats, 20 kilometer ten noordoosten van Cusco in Peru, en alleen bereikbaar na een stevige wandeling door ruig gebergte. Het bestaat uit een aantal high-tech stenen bouwwerken en ligt op de uitloper van een berg, en net zoals bij Machu Picchu kijkt er een hogere heuvelspits op uit.De bouwwerken bestaan uit naadloos aaneensluitende grote stenen, vaak min of meer rechthoekig, maar veelal ook polygoon. Net zoals in Machu Picchu is er hier een zogenaamde Zonnetempel: een muur van perfect aaneensluitende stenen die een merkwaardige rots half omsluit. Wat is er zo bijzonder aan die rots dat daar zo’n speciale muur omheen gebouwd moest worden?Ook treffen we er een Intihuatana aan, alleen nu niet hoog op een heuvel maar gewoon op de grond. Is een Intihuatana dan helemaal geen ‘heilig’ of ‘astronomisch’ construct? Deze website vraagt zich af hoe het mogelijk is om hard gesteente zo precies passend te maken: “stenen met meervoudige op elkaar inhakende vlakken en gesteente dat zo gemanipuleerd is als of het zachte boter was. En dit alles is tot stand gebracht op een onbereikbare plaats, op een ongemakkelijke hoogte.”

Het is erg heet vandaag. Dus zonnebrandcrème op, petje op, water mee. En het fototoestel want er zal veel te fotograferen zijn. Het is een pittige wandeling, met letterlijk nogal wat up’s and down’s, en zelfs een stukje door een natuurlijk tunneltje. Ook zijn er in de rots uitgehouwen trappen. Ik loop in de achterhoede en ben blij dat ik nog redelijk kan meekomen. Diedrik geeft later ook toe dat dit een stevige wandeling was. Onderweg hebben we constant een fantastisch panorama op het omringende berglandschap. Er zijn ruige bergen maar ook hellingen met strakke terrassen, zo strak ingedeeld dat het bijna ongelooflijk is. Het is een fantastische wandeling, maar ik ben blij dat Riet er niet bij is want voor haar was het veel te zwaar geweest. Zeker in de conditie waarin ze nu is. En ’t is ook nogal steil en ruig. Vlak langs afgronden. Soms staat er vlak naast het pad een vuurrood cactusje te bloeien. Of een struik met nachtschade-achtige bloemen, net als een aardappel. Dan, na een moeilijke passage, staan we ineens op een plek waar we neerkijken op het tempelcomplex. Wat een fantastisch gezicht! Op een heuveltop, omringd door andere toppen en hellingen met terrassen. In de verte beneden nog meer ruïnes. Het is nog een flink eind afdalen.

Intihuatana

In het zicht van het eindpunt, de zonnetempel, dreig ik af te haken want ik begrijp van de gids dat we dezelfde weg terug moeten. Ik heb daar ook niet veel zin in, want het is nogal steil naar beneden –en straks dus omhoog. Dan begrijp ik dat het ook anders kan zodat we de laatste helling niet weer op hoeven. OK, dan klim ik toch maar naar beneden. Blij dat ik het gedaan heb, want de zonnetempel is interessant. Deze zonnetempel biedt in het klein min of meer dezelfde zaken als die we later in Machu Picchu ook zullen zien. Bij voorbeeld een ingenieus waterleidingsysteem, en de Intihuatana-steen, de ‘steen waaraan de zon kon worden vastgelegd’. Een raadselachtige steen, rots, die waarschijnlijk rituele betekenis had maar ook wel astronomische wellicht. En natuurlijk die bouwwijze met de bijna naadloos aansluitende stenen o.a. in de muur die opgetrokken is rondom de rots met de zonnesteen. Bij Machu Picchu meer over de Intihuatana. “Bewonderenswaardig is dat de Inca’s geen metalen gebruiksinstrumenten hadden om deze stenen te bewerken. Dit zouden ze met stenen werktuigen die uit een harder soort gesteente bestonden dan de te bewerken steen gedaan hebben. Over de manier waarop de Inca’s deze blokken gingen bewerken en op hun plaats zetten bestaat nog steeds geen echte duidelijkheid. Men vermoedt dat de blokken met een rolsysteem door middel van boomstammen verplaatst werden en vervolgens via een hellend vlak en met touwen op hun plaats werden getrokken. De grondplannen van de bouwwerken waren meestal rechthoekig. De muren zelf helden lichtjes naar binnen toe. De vensters, deuropeningen werden in trapeziumvorm gebouwd. Zo waren deze beter bestand tegen de aardbevingen.” (uit: incacultuur-wordpress.com). We krijgen ruim de tijd om rond te kijken en te fotograferen. Een prachtplek is dit. De Coricancha in Cusco en Machu Picchu en Pisac waren de drie heiligste en belangrijkste Inca-tempels.

Ollantaytambo

Dan gaan we weer op de terugweg. Gelukkig heeft de gids geluisterd naar mijn bezwaren om dezelfde weg terug te moeten. Er blijkt ook een pad min of meer ‘onderlangs’ te zijn. Dat is minder steil, hoewel het laatste eind nog wel even flink omhoog gaat. Ik sta verscheidene keren stil om uit te hijgen en wat water te drinken. Want het is me heet vandaag! In de bus kan ik verder uitrusten. Onderweg gebruiken we een lunch in Calca. Een ander hoogtepunt is vandaag nog de vesting van Ollantaytambo. Het is er erg druk, en erg toeristisch. De klim naar boven zie ik mezelf niet doen. Het is hoog en steil. Ik blijf lekker beneden, foto’s maken en rondkijken. In de bus krijgen we als we verder rijden hoge bergen te zien met veel sneeuw. Onze laatste stop is een charmant dorpje: Chinchero.

Chinchero

Chinchero ligt op 3760 m hoogte. Het aardige koloniale kerkje van dit dorp is gebouwd op restanten van Inca-bouwwerken. Bovendien is het een leuk dorp en er is ook weer, -hoe kan het anders- een markt met voornamelijk geweven stoffen. We kijken binnen in de kerk waar een paar belangrijke schilderijen hangen. Géén foto’s! Buiten mag ik wel foto’s maken. Ook hier weer mooie, ietwat naïeve schilderingen op het portaal. Boven de deur bij voorbeeld een fraaie en kleurrijke madonna met kind. Ze zijn geplaatst in een Andes-omgeving. Mooi en amusant is ook de geschilderde optocht waarin mensen met muziekinstrumenten meelopen. Buiten is een groot grasveld waar we wachten tot de zon ondergaat. Intussen kan ik wel even op zoek naar een wc. In het museum tegenover de kerk is een baño. Tegen betaling van een halve sol mag ik daar gebruik van maken. Een opluchting. De zon gaat inderdaad gloedvol onder. Hij zet de velden in een gouden glans en de bergen in de verte krijgen een aureool. Door het pittoreske dorp wandelen we terug naar de bus. Dan is het nog een uurtje rijden en zo zijn we pas tegen zeven uur terug in het hotel. Riet begon zich al wat zorgen te maken, omdat ze zich niet had gerealiseerd dat het zo’n lange excursie zou zijn. Ze heeft een rustdag gehad die zeer welkom was. Ik heb een pracht dag gehad maar ben wel helemaal afgedraaid.

de Heilige Vallei met rivier Urubamba

wandelen naar de Zonnetempel van Pisac

wandeling

zicht op fraaie terrasbouw

pad met klimmen en dalen

in de diepte de Zonnetempel

De Zonnetempel. De Intihuatana is, vergeleken met die op Machu Picchu staat, slechts klein. Misschien is deze groter geweest want de Conquestadores waren erop gebrand de Inca's te treffen door hun heiligdommen te vernielen. Op Machu Picchu zijn de Spanjaarden niet geweest. Vandaar misschien dat daar zo'n gaaf en groot exemplaar staat.