Bootexcursie door de archipel van Bocas del Toro; Red Frog Beach

Panama en Costa Rica, de foto's en het reisverhaal - Bootexcursie door de archipel van Bocas del Toro; Red Frog Beach

Artikelindex

Pagina 9 van 27

Bootexcursie door de archipel van Bocas del Toro; Red Frog Beach en dineren op een ander eiland

De boten waarmee we vandaag, zonder Polle, gaan varen, vertrekken om negen uur. Boten, want het gezelschap is volgens de bestaande, reeds geconsolideerde grenzen verdeeld over twee boten. Op de andere boot zit de leider van vandaag, die Engels spreekt en onze stuurman aanwijzingen geeft. Eerst gaan we de mangrovebossen bekijken. Mangroves zijn struiken of bomen die alleen voorkomen in tropische gebieden met een getij. Hierdoor worden deze gebieden regelmatig overspoeld en is de grond zout. Mangroven komen voor in rivierdelta's en langs de kust. Mangrovebossen kunnen zich overal vestigen langs lage en vlakke tropische kusten met warm zeewater en een niet te sterke golfslag. Het zijn belangrijke ecosystemen; veel vissen en zeedieren leven langs en in de buurt van mangroves. Vandaag krijgen we er een aantal te zien, want de bootsmannen toveren ze boven water. Zeesterren, zeekomkommers, een zee-egel, en kleurrijke sponzen en andere aangroeisels, die aan de wortels van de bomen zitten. Leerzaam en leuk.

Dan een eindje varen en de dolfijnen komen in actie. De baai heet hier ook naar deze dieren Dolphin Bay. We zien vooral veel ruggen en vinnen. En toeristenbootjes als dat van ons. Wel twaalf bootjes dobberen er om de dieren heen. Aan springen hebben ze vandaag geen zin. Helaas. Maar dit was ook al mooi.

Smullersmaal

De lunch gebruiken we op een restaurantje op palen. Vijf personen gaan snorkelen. De rest vermaakt zich zittend onder het rieten afdak in de lauw-warme wind. Wat kletsen, wat drinken, genieten. Kortom, het zwitserlevengevoel dat deze vakantie trouwens geregeld opspeelt bij mij. Riet en ik lopen een eindje maar ver kun je niet. De steiger houdt al snel op en daarachter is een mangrove-eiland, waar mensen wonen die je niet op hun erf willen. De dwars op de steiger liggende boot maakt dat subtiel duidelijk. Het water is super helder. Je ziet de vissen zwemmen. Voor de lunch heb ik een goudbaars in knoflooksaus besteld. Het dunne visfiletje drijft in de kleffe saus. En de frietjes helaas ook. Net als het plukje koolsla. Riet heeft kip; dat is wel wat beter geloof ik. Voor dit smullersmaal mag ik $ 29 neertellen. Verschrikkelijk. Niet alleen de belachelijke prijs, maar überhaupt dat ze dit durven serveren. Dit krijg je dus als er helemaal geen concurrentie is. En je klanten waarschijnlijk toch nooit terugkomen, hoe dan ook.

Aardbeigifkikkertjes en bladsnijdermieren

Na de lunch varen we naar de andere kant van het eiland naar het zogenaamde Red Frog Beach. We leggen aan en lopen in ongeveer een kwartier door het bos naar het strand. Onze gids laat ons plotseling stoppen en gaat een eindje van het pad af wat rommelen in de bladeren op de bodem. Hij wenkt: op een boomstam heeft hij een ‘red frog’ ontdekt, een van de bekende rode aardbeigifkikkertjes. Het is er maar één, en ik vind het wel een beetje toevallig dat hij hier van ’t pad gaat en dan zó een kikkertje ontdekt dat slechts twee, drie cm groot is. Dat kikkertje zit hier al jaren?? Maar goed, opwinding, iedereen wil een foto voor het beestje zich terugtrekt onder de bladeren. Ik krijg wel een paar redelijke foto’s maar het is hier nogal donker onder de bomen, dus echt heel scherp zijn de foto’s niet. We lopen verder en zien een kolonne bladsnijdermieren. Dat zijn kleine mieren die een aantal keren hun gewicht aan blad kunnen dragen. Die stukjes blad snijden ze in een bepaalde boom af, en lopen er dan mee, vaak vele meters langs de stam en dan nog over de grond naar hun hol in de grond. Daar leeft een schimmel die ze trakteren op het blad, en in ruil voor die verwennerij maakt de schimmel een stofje dat de mieren weer tot voedsel dient. Een vorm van intensieve veehouderij, dus. Het is een koddig gezicht, want je ziet alleen de stukjes blad over de bodem bewegen; pas als je beter kijkt, zie je de miertjes eronder. Ze hebben een heel pad uitgesleten met hun vervoer. Later tijdens deze reis zullen we deze mieren nog vaker in actie zien. Foto’s zijn lastig, op een filmpje ziet je het komische effect van wandelende blaadjes beter.

Kaaimannen en gifkikkers

Even verder komen we langs een vennetje waarin een stuk of wat kaaimannen liggen te genieten van het zonlicht. De beesten zijn niet erg gevaarlijk, ze eten waterdieren als kreeftachtigen, schelpdieren, vis, insecten, enz. Voor de mens zijn ze niet gevaarlijk maar ze zien er niet aaibaar uit met hun grote bek en scherpe tanden. Ze zijn op een paar meter afstand. Nog even verder komen we aan het strand. Echt zo’n Bounty-strand met palmen, licht crème zand, blauwe zee met witte brandingskoppen. Het is niet druk, slechts wat geluksvogels liggen hier te genieten van het Zwitserlevengevoel. Wij niet, wij lopen langs de rand van het oerwoud dat tot het strand doorloopt. We hebben een uur dus dan gaan wij niet aan het strand liggen. Deden we ook niet als we twee uur hadden, denk ik trouwens. Een eind verder lopen we van het pad af het dichte bos in. We willen nog wat van die rode gifkikkertjes vinden. Na een poosje zoeken ontdekken we er inderdaad nog een paar. Sommige zijn echt vuurrood, andere meer oranje-rood. Ze zijn vrij schichtig voor bewegingen maar we doen voorzichtig en kunnen nu mooie foto’s maken van deze grappige beestjes met hun grote zuignappen aan de tenen. Het zijn boomkikkertjes, die liefst op boomstammen met veel mos wonen en bladeren om in weg te duiken bij onraad. Nou, van beide is hier ruime voorraad. We zien ook nog een hagedis.

Dan is het alweer tijd om terug te lopen naar het beginpunt, waar de gids ons verwacht. Dan weer het pad door het bos terug naar de boot. En dan in de boot op topsnelheid terug naar Boca-city. De boot klapt soms zo hard op de golven, dat een van ons zo kladderatsj door de bank zakt. Ze blijft er als echte Grunningse stoïcijns onder; de stuurman ook, toch geen Grunninger lijkt me. O, dat gebeurt elke dag, dat een passagier door de bank zakt doordat we zo snel varen. Don’t worry, no problem.

Diner op een ander eiland

We kopen water bij een winkeltje in de buurt en zitten dan op de balustrade van ons hotel te kijken naar het stadje onder ons. Ik lees via wifi de Volkskrant en Trouw op mijn smartphone. En op mijn e-reader lees ik een stuk in De Prooi van Jeroen Smit over de ondergang van AbnAmro en Rijkman Groenink. Verbijsterend leesvoer…

’s Avonds gaan we met de boot naar een restaurantje aan het strand. Op het eiland is het nog een eindje lopen over het strand. Er is nog net genoeg licht om niet te struikelen over de palmbomen. Ik bestel een maracuja-cocktail en het meisje brengt een met aardbeien. Ik zeg dat ik die niet besteld heb. Na enig heen en weer praten, mag ik eerst deze opdrinken en dan brengt ze straks de bestelde maracujacocktail, OK? OK! Ze doet het ook. De cocktails smaken allebei prima maar de maracuja is toch het lekkerst. Als de tweede cocktail later toch op de rekening staat, lost ze dat vlot op. Goede service, dus die ik wel wil belonen. In totaal hebben Riet en ik dan toch voor twintig dollar alleen aan drankjes. Dit is echt geen goedkoop land! Het eten was verzorgd en smakelijk. En de bediening aardig en efficiënt. Tegen half elf zijn we terug bij ons hotel. Zo’n tochtje met een boot over de nachtelijke zee is leuk. We zien langzaam de lichtjes van ons stadje Bocas dichterbij komen. Het is nog heerlijk weer; op het water is het lekker fris en niet zo zwoel als op het land. Dit is een van die genotsmomenten die deze reis er vele kent. Jammer dat we morgen dit paradijsje al weer moeten verlaten.

blik op de archipel vanaf 'ons' eiland