San Gerardo de Dota, een paradijsje. Het paradijs van de Quetzal...

Savegre Hotel, Natural Reserve & Spa heet het. Het hotel, en trouwens de hele gemeenschap van San Gerardo de Dota is zo’n halve eeuw geleden gesticht door de Chacón familie. Zij zijn hier in het Parque Nacional Los Quetzales met letterlijk niets begonnen en hebben met veel ontberingen op deze vroeger ontoegankelijke plek een hotel neergezet dat klinkt als een klok. Behalve het berghotel omvat het project een biologisch reservaat, 400 ha nevelwoud. Op het terrein staat het Quetzal Education Research Centre, want dit is een van de gebieden waar de legendarische vogel, de quetzal, nog leeft. Reisorganisaties ‘beloven’ zelfs (maar in de natuur is niet gegarandeerd) dat de reiziger hier bijna zeker een ontmoeting met een quetzal zal kunnen hebben. Morgen gaan we op zoek naar deze uitbundig gekleurde en gevormde vogel. 

Onze kamer, appartement eigenlijk, ligt –weer- in een weelderige tropische tuin. De kamers zijn pas gerenoveerd en zien er schitterend uit. Smaakvol ingericht met veel blank hout en natuurlijke materialen, en heel ruim en licht. Ondanks de twee bedden en het zitje is er nog volop ruimte. Wat een grote tegenstelling met gisteren! Qua omgeving en qua hotel. De kamer heeft alles wat de vorige miste en mist alle ellende die de vorige wel had. Het is hier ’s avonds absoluut stil; trouwens ook overdag hoor je geen mechanische geluiden want je zit hier behoorlijk geïsoleerd. Je voelt bij het inademen dat de lucht zeer zuiver is. Omdat we hier hoog zitten, op 2200 meter hoogte namelijk,  is het overdag lekker warm maar ’s nachts daalt de temperatuur rap en in de nacht dat wij hier verblijven, vriest het zo hard dat de rijp ’s ochtends op de afgevallen dode bananenbladeren zit. Het is het enige hotel waar we verwarming ontdekken -in de vorm van een straalkacheltje.

De ‘elegant euphemia’

Riet en ik vermaken ons de rest van de middag met de fotojacht op vogels en bloemen. Vooral kolibries zijn hier veel, ook diverse soorten. Ze worden, behalve door de bloemen, ook gelokt door de schaaltjes met suikerwater in de vorm van bloemen. Daar zitten er soms wel tien tegelijk op en omheen te zwermen. Een vrolijk gezicht. Ook andere vogels zijn er. Riet ziet zo bijvoorbeeld de “Elegant Euphemia”, een mooie vogel met een feloranje borst. Althans, dat was de naam die een Britse vogelkijker voor haar op een papiertje schreef. Er zijn hier hele groepen vogelkijkers, die uitgerust zijn met dure kijkers, indrukwekkende telelenzen van 500 mm op hun spiegelreflex en massieve statieven. Meest Britten en Amerikanen. Toch een ander slag fotograaf dan waartoe ik mij reken. Maar nu ik thuis de naam Euphemia google, blijkt een vogel met deze naam niet te bestaan. Ook Britse vogelkenners kunnen er dus naast zitten. Ik had het kunnen weten wat de naam zei Polle ook al niets. Nou ja, het was gewoon een mooi vogeltje. En misschien was het een staaltje Britse humor. Elegant Euphemia, ja, ja.

**Een oplettende lezer attendeerde mij erop dat de vogel iets anders heet en dus wel bestaat! Gelukkig maar. Weer een raadsel opgelost. "De correcte naam is 'Elegant Euphonia', bij ons bekend als Blauwkaporganist," zo berichtte hij mij. Waarvoor veel dank! De Britse vogelkenner kon niet zo goed spellen... maar bedoelde het goed. 

Meer dan een dag

Ook het buffetdiner ’s avonds in het smaakvolle restaurant is pico bello. Forel, vlees, groenten, etc. etc. Heerlijke toetjes, koffie, drankjes, en alles inbegrepen. 

Riet en ik zijn het er ’s avonds over eens dat het zonde is dat we hier maar één nacht blijven. Weliswaar dan bijna een hele dag, want morgen vertrekt de bus pas om tien uur, maar toch. Je schijnt in de omgeving ook goed te kunnen wandelen in het nevelwoud: 35 km aan wandelpaden. Hier kunnen wij ons ook wel een week vermaken. Maar helaas. 

De chauffeur lag net nog met een zaklantaarn onder zijn bus. ’t Is te hopen dat het mankement verholpen wordt. We gaan op tijd slapen: morgen om zes uur op vogelsafari op zoek naar de quetzal!

In de tuin van het Savegre hotel in San Gerardo

 het wemelt er van de kolibries

 de amaryllis bloeit hier volop in de volle grond

 een wel heel kleine kolibrie

 dit is geduldwerk...