Zaterdag 7 mei Etappe van Santa Cruz naar Cambria via Big Sur en Coastal Highway # 1 

We gaan weer verder. ’s Morgens koffie bij de receptie halen en ontbijt op de kamer. Vandaag volgen we highway nr. 1 naar het zuiden met als een van de hoogtepunten de Big Sur. Big Sur is een dunbevolkt gebied (minder dan 1500 inwoners) aan de Californische kust waar de Santa Lucia Range, een gebergte, abrupt vanuit de Grote Oceaan oprijst. De geologische ligging biedt schitterende vergezichten en is een toeristische trekpleister. De hoogste berg in Big Sur is Cone Peak (1571 m), gelegen op slechts 4,8 km afstand van de oceaan. 

De route: KLIK HIER

Carmel by the sea

Onze eerste stop is Carmel by the sea. Een schattig plaatsje, dat volstrekt on-Amerikaans aandoet. Eerder zou het passen in Engeland, of Denemarken. Vakwerkhuisjes met rieten daken en nutteloze maar pittoreske aanbouwtjes. Uiteraard met boetieks, lekkernijenwinkeltjes en zo. R en ik wandelen het stadje door en kopen bij de bakker wat vers gebak, o.a. een kaneelstang (typisch Deens dacht ik). Het ligt ook aan zee, en daar kijken we ook even. Er is een breed strand dat vandaag vrijwel verlaten is. 

 strand bij Carmel by the sea

 Carmel by the sea

 on-amerikaans...

Dan verder langs de schilderachtige kust. We stoppen op diverse parkeerplaatsen. Doordat we de tocht van noord naar zuid maken, rijden we aan de zeekant en daar zijn ook de parkeerplaatsen, dus dit is erg gemakkelijk. Jan Doets plant je reis standaard zo. Op een parkeerplaats staat een groepje Fransen te kijken naar de zee. Ik vraag wat ze zien. Dolfijnen! We staan een tijdje mee te staren en zien idd in de verte wat bewegen, maar het blijft vaag. De Fransen wonen al een tijd in de USA en hebben familie op bezoek. Ahh, des Hollandais! Die spreken zo goed Frans! Nou, denk ik relativerend, ik ben blij dat ik me wat verstaanbaar kan maken. Op een andere parkeerplaats vermaken we ons een tijdje met de chipmunks. M voert ze een stukje banaan: lekker! Het zijn leuke beestjes maar je moet ze niet aanraken, want ze hebben vaak luizen die ziekten overbrengen. 

BIG SUR impressies

 panorama

Lunch bij Nepenthe Café

De lunch gebruiken we in het beroemde Nepenthe Café. Er is een boven- en benedengedeelte. Het laatste is wat vriendelijker geprijsd. We zitten op het terras, maar het is er eigenlijk te koud voor. Het eten is prima. Ik heb een schotel met brood, gebakken aardappeltjes, bacon en scrambled egg. In totaal voor vier reken ik $ 75  af… De internet-reviews spreken ook van forse prijzen. Het is echter een prachtige plek en als het niet zo koud was hadden we nog meer van het uitzicht en zo genoten.  Maar goed, het is droog, dat dan wel. Men zegt dat Nepenthe gebouwd is in opdracht van Orson Welles als cadeautje voor Rita Hayworth. Leuk cadeautje wel. Omdat er weinig eetgelegenheden zijn zo langs de Central Coast is het erg druk hier. 

 BIG Sur

  brutale  maar grappige chipmunks

Magistrale kustweg en Hearst San Simeon Stat Park

De weg nr 1 doet me denken aan de kustweg door de Pyreneeën waar we verleden jaar waren, of aan de ‘magistrale’, de kustweg van Kroatië. Het is erg mooi, ondanks het wat grauwe weer. In de loop van de middag klaart het wat op. Een grote attractie is de zeeleeuwenkolonie in Hearst San Simeon State Park. Grote parkeerplaatsen met paden naar en langs de kust om de duizenden dieren te bewonderen. Ze komen hier om te verharen en liggen in dichte groepen vlak tegen en deels op elkaar. ’t Is altijd leuk om ze een tijdje te observeren. 

 zeeleeuwenkolonie in Hearst San Simeon State Park

                                                                                                zo ver het oog reikt: zeeleeuwen

Een andere trekpleister hier is Hearst Castle. Nu is het een Historical Monument van het San Simeon State Park (dus van de staat California) maar het immense en bizarre bouwwerk is opgericht door de schatrijke krantenmagnaat Randolph Hearst. Het moet een belevenis zijn om de marmeren zalen en de sprookjesachtige tuinen te bekijken. Wij konden van tevoren niet inschatten of we er tijd voor zouden hebben, op doorreis als we zijn, en je moet van tevoren reserveren. We rijden dus de oprijlaan op en over het parkeerterrein, tot we een plekje vinden waar we uit de verte een foto kunnen maken. Daar moet het bij blijven. Je kunt niet alles hebben, al dacht Hearst dat wel. 

 Hearst Castle vanuit de verte

Sfeervolle Cambria Pines Lodge in Cambria

Tegen zessen checken we in bij het enorme hotelcomplex van Cambria Pines Lodge in Cambria. Ondanks dat het deel uitmaakt van een heel groot complex is het allemaal zo ingedeeld en met veel groen aangekleed dat je het gevoel hebt dat je in een kleinere lodge woont. Wij zitten op de verdieping van gebouw ‘Woodfern’. Achter, vanuit de kamer, hebben we mooi uitzicht op heuvels en groen; voor, bij de galerij zie je de parkeerplaats nauwelijks door het vele groen. Ja, een mooi plekje. 

 hotelgalerij

Moonstone Beach

Na het inchecken gaan we op pad naar het Moonstone strand, om de zon in de Pacific te zien zakken. Het is namelijk steeds beter weer geworden in de loop van de middag en nu is de zon weldadig warm op onze gezichten. Het Moonstone Beach is bekend om de bijzondere steentjes die je er zou kunnen vinden. Idd vind ik glanzende groene en zwarte steentjes die er mooi uitzien. Er is hier een breed strand met rotsen die een merkwaardige structuur en tekening vertonen. We blijven net zo lang tot de zon ondergaat in de Pacific, wat een prachtig schouwspel biedt. Ik maak veel foto’s. 

 bij het moonstone strand

 rustgevende avondstemming op Moonstone Beach

 't wordt tijd om nog wat te gaan eten...

Dan moeten we toch ook nog wat eten. In het stadje Cambria aan de Mainstreet is een groot restaurant dat meer een soort grote snackbar is. Sommigen van ons hoeven na de lunch van vanmiddag geen warm eten maar ik geniet toch wel van mijn fish and chips. Twee grote filets, ik denk van kabeljauw. In het donker moeten we terug naar het hotel. Dat is even zoeken met al die toegangswegen naar en op het complex, maar het lukt.