Zondag 22 mei Etappe van St. George naar Las Vegas; Boulder en Hoover Dam; The Valley, ook wel de Strip van Las Vegas
uitzicht van het hotel bij St. George (met een Mormoonse witte kerk)
We beginnen de dag met een uitstekend en inbegrepen ontbijt. ’t Is vandaag niet zo heel ver rijden dus we kunnen wat later vertrekken. We rijden voor we naar Vegas gaan eerst nog een uurtje om naar de Hoover Dam, een bezienswaardigheid in deze streken.
“De Hoover Dam, ook wel bekend als de Boulder Dam naar de op 12 km afstand gelegen plaats Boulder (Boulder City), is een betonnen boogdam in de Colorado River ter hoogte van de Black Canyon (op de grens tussen de Amerikaanse staten Arizona en Nevada). De dam – die 48 kilometer ten zuidoosten van Las Vegas ligt – is vernoemd naar Herbert Hoover die een sleutelrol speelde bij de bouw van de dam, eerst als Secretary of Commerce (Minister van Handel) en later als president van de Verenigde Staten.
Lake Mead Overlook
stuwmeer
Hoover Dam
De dam werd aangelegd ten tijde van de Grote Depressie, een tijd waarin constructietunnels niet geventileerd werden. Ten gevolge hiervan kwamen ruim 100 bouwvakkers om bij de aanleg van de omleidingtunnels en de dam zelf. Bij de bouw werden speciale "ijskistploegen" ("ice box men") ingezet die in geval van oververhitting de tunnels in renden om aangeslagen bouwvakkers in natte doeken en ijs te wikkelen om ze af te koelen, maar vaak was dit onvoldoende of gewoon te laat. Niet alleen werklieden, maar ook veel van hun vrouwen en kinderen kwamen om in de verzengende hitte, die hand in hand ging met de slechte hygiënische omstandigheden waarmee ze te kampen hadden in de vieze tentenkampen zoals Ragtown, die al snel rond de dam ontstonden. Six Companies werd aangetrokken om voor de bouwvakkers een nieuw stadje te bouwen (Boulder City), maar Frank Crowe voelde er meer voor om zijn capaciteit voornamelijk te richten op de aanleg van de tunnels en de dam. Crowe was namelijk bang voor de stormvloeden tijdens de winter en de boetes die hij zou krijgen als hij achterraakte op het schema. De onvrede met Ragtown en de slechte werkomstandigheden leidden echter tot een staking, die uitbrak op 8 augustus 1931. Six Companies reageerde met stakingsbrekers met pistolen en knuppels en de staking werd spoedig gebroken. Maar de onvrede was toch aanleiding voor de autoriteiten om de aanleg van Boulder City te versnellen en tegen de lente van 1932 was Ragtown verlaten.” (Wikipedia).
wirwar
beelden op de dam
Gratis toegang, parkeren $ 10
Het is best druk bij en op de dam. Er is minstens een betaalde parkeerplaats ($10); het bezoek aan de dam is gratis. Wij rijden eerst omhoog naar een uitzichtpunt om Lake Mead, en dan naar de dam. We besteden een drie kwartier aan de dam. Zoals gezegd, het is druk. De looppaden aan beide kanten van de rijweg zijn hier en daar vol. Auto’s rijden in één stapvoets stroom voorbij. We hebben wel veel grotere stuwdammen gezien, maar het is toch erg aardig om deze te bekijken. Merkwaardig gezicht vormen de stalen hoogspanningskabeldragers. Bij ons staan ze rechtop; hier staan ze tegen de bergwand op dus soms bijna horizontaal en dan scheef. Het lijkt een grote wirwar, alsof met een aardbeving alles door de war is geraakt.
Mardi Gras Hotel and Casino in Fabulous Las Vegas
Het is warm op het beton van de dam. We lopen terug naar de auto en zetten nu koers naar ons laatste hotel in Las Vegas. We ‘verloren’ een uur door deze excursie maar we winnen een uur doordat de staat waar we nu binnenrijden, Nevada, weer werkt met de Pacific Time, net als California. Zo komen we al tegen half drie aan bij Mardi Gras Hotel and Casino. Inderdaad, er is een hele zaal met gokkasten, beneden achter de receptie. Er is praktisch geen mens. Maar eerst moeten we nog inchecken bij de receptie. Achter de balie twee dames, de ene is een forse mevrouw, met een zeer ontevreden trek op haar gelaat. Ze blaft me aan als een sergeant-majoor een stel onhandelbare rekruten. Ik blijf kalm, maar laat wel merken dat ik haar gedrag wat vreemd vind. Wat een lompe botte ontvangst in een hotel! Dat is me nog nergens overkomen en hier in Amerika, waar iedereen juist je zo enthousiast, ja overdreven vriendelijk/ joviaal ontvangt, verwachtte ik dat niet. Gelukkig zal het overige personeel wel vriendelijk blijken. Eentje helpt me later aan een nieuwe stadsplattegrond, omdat ze moet lachen om de plattegrond die ik van Jan Doets heb gekregen. ‘Dat is wel een heel oude’, zegt ze lachend. ‘Dat hotel daar bestaat niet eens meer.’ Goed, wij krijgen de sleutels en gaan ons installeren op de kamer. We hebben afgesproken dat wij en de jongelui ieder zijn eigen programma gaat afwerken. Zij hebben andere interesses dan wij, in deze stad. M moet natuurlijk westernwinkeltjes bekijken en ze willen ook naar een bekend pandjeshuis waarover een tv-serie gemaakt is.
Shuttle naar de Strip of The Valley
Wij vragen wanneer de shuttle vertrekt naar de ‘Strip’ en hoe dat werkt. Een keer per uur kun je gratis vervoerd worden, nou ja gratis, je betaalt een ‘fee’ die je recht geeft op dit vervoer. Of je er nu gebruik van maakt of niet. Nou, het lijkt ons wel handig, want thuis op de kaart leek het niet ver lopen (20 minuten stond er), maar hier ter plaatse lijkt het toch nog wel een heel eind, en dan moet je langs drukke en oninteressante wegen die duidelijk niet voor voetgangers gebouwd zijn. De shuttle is een luxe SUV, bestuurd door een oudere gedistingeerde heer (later vertelt hij dat hij al 70 is) die door het drukke verkeer ploegt dat het een aard heeft. Hij zet ons af bij de achterkant van Ballys, een groot complex van gebouwen, dat doorloopt tot aan de Strip. Overigens spreekt de lokale bevolking niet van The Strip, leren we, maar van The Valley. Op de straatnaambordjes staat “Las Vegas Boulevard”.
hier zet de shuttle ons af
Scenic Byway the Strip
“De Strip is een 6,8 km lang stuk van Las Vegas Boulevard in Las Vegas (Nevada) waarlangs veel bekende casino's en hotels liggen. The Strip loopt parallel aan Interstate 15 (Los Angeles - Salt Lake City). Het is een van de nationale Scenic Byways.
De Strip wordt almaar verder de woestijn in gebouwd, daarnaast worden verouderde casino's gesloopt en nieuwe grotere hotels en casino's op deze plekken gebouwd. Er wordt veel moeite gedaan om klanten de casino's binnen te krijgen; zo zijn er rolpaden vanuit de straat die de mensen de casino's binnen brengen. Dit alles resulteert er in dat vijftien van de vijfentwintig grootste hotels ter wereld op de strip staan. Alle hotels samen hebben ongeveer 62.000 hotelkamers.”(Wikipedia)
dit vind ik nog wel mooi, de fonteinen bij Caesars Palace
maar zelfs in Las Vegas zijn nog wel -relatief- rustige plekjes te vinden om even te zitten en bij te komen van alle emoties....
l
extravagante luxe naast plastic opgeblazenheid, dat is Vegas -als je het mij zou vragen
animeermeisjes voor de casino's
je weet niet waar je moet kijken, zo veel is er te zien...
succesvolle act: een oude man zit in deze twee dansende matrozen...
'Gaat het nog een beetje, meneer Metselaar?' Jawel. Maar even de voeten omhoog...
Wat een wereld
Wat een wereld is dit. We zijn er op de middag dus het is nog lang niet op z’n drukst, maar er loopt al heel wat volk. In allerlei uitdossingen; veel meiden met kleding die niet veel om het lijf heeft, en dan heb ik het niet over de dames die bezoekers naar binnen moeten lokken in de casino’s en winkelcentra, nee, gewone bezoekers. De animeermeisjes dragen van boven niets alleen een geverfde bh. Men komt hier kennelijk om de bloemetjes eens flink buiten te zetten. Ik loop eerst een beetje verdwaasd rond te kijken naar al die glimmer en bling-bling, al dat kunststof en al die regelrechte kitsch. Ik zie de Eiffeltoren, het Vrijheidsbeeld, zogenaamde Egyptische piramides, en wat al niet. Ik zie eigenlijk heel veel namaak, onechtheid, en de extravagantie van extreem dure merken die pronken met hun naam in goud op gevels van marmer. Overal is lawaai, overal stroomt muzak uit speakers die weggewerkt zijn achter struikjes en borders, in zuilen, ja overal. We slenteren naar New York New York en terug en o.a. bij Caesars Palace gaan we naar binnen en eten er een duur maar wel heel lekker ‘Italiaans’ ijsje. $ 14 voor twee flinke porties.
Om de straat over te steken moet je trappen op en af, want even oversteken op de begane grond is er niet bij. Het maakt wandelen hier erg omslachtig.
Fonteinencomplex voor Caesars Palace
Hier en daar trekken straatartiesten aandacht. Heel grappig is een man die op ingenieuze wijze zichzelf transformeert in twee met elkaar dansende matrozen. Hij heeft veel succes.
Ook mooi om te zien is het grote fonteinencomplex voor Caesars Palace. Een enorme vijver waar lange rijen fonteinen als het ware bewegingen suggereren op de maat van muziek. ’s Avonds als het wat begint te schemeren zien we het nog eens, nu met lichten eronder. Ook mooi. Maar wat eigenlijk een extravagantie om dit alles in de woestijn te bouwen en te onderhouden. Hoe kom je op het idee! En dan moet je als eenvoudige toerist in hotels en openbare gebouwen onderweg zuinig met water doen. Penny wise, pound foolish, dat geldt ook hier.
Tegen acht uur vind ik het mooi geweest, ik heb het wel gezien. We lopen terug naar de plek waar de shuttle ons zal oppikken. Na wat wachten komt hij, maar de terugweg gaat via het vliegveld want daar moet de chauffeur een hotelgast oppikken. Wij vinden het niet erg, zo zien we nog iets van avondlijk Las Vegas vanaf de comfortabele achterbank van de luxe SUV. Op de kamer eet ik nog een keer van de koude spareribs van gisteren. Ze smaken nog goed.
Morgen al onze laatste dag in de VS. Wat gaat dat snel…