De volgende dag rijden we over de schitterende Icefield Parkway tussen een decor van hoge nog besneewde bergen en weelderige bossen naar het noorden.

Met zo'n camper rijden op de Icefield Park Way dat geeft toch wel een bijzonder geluksgevoel! 

Rechts: We zijn op de gletsjer van het Columbia Ice Field.

 Je voelt je nietig naast en op deze enorme gletsjer.

  Links van mijn standpunt is de gletsjer en rechts/midden is de parkeerplaats. Naast het meer dat ontstaan is door het smeltwater van de gletsjer.   ////  Dit is de grens tussen de natuurparken Jasper en Banff. Ik sta dus hier net aan in Banff.

 We maken een wandeling boven het onnatuurlijk blauwe Peyto Lake in Banff. Het wordt gevoed door gletsjers. Vanaf parkeerplaatsen kun je vaak mooie wandelingen maken.

 Eekhoorns zien we veel maar deze grondeekhoorns (groundsquirrels)  zijn wel heel tam. Later horen we dat je moet uitkijken niet gebeten te worden omdat ze hondsdolheid kunnen hebben.

 En dit (foto rechts en onder)  is het beroemde Lake Louise.

 Hier staan we op een campsite bij Loop Creek. Vlak bij ligt een oude spoorbrug uit 1884. Die was opgedoekt in 1916 maar nu weer gerestaureerd. Langs Highway # 97 gaan we verder naar het westen en zuiden. We overnachten in Ogopogo Tentpark in Pentcton. De volgende dag gaan we een eindje naar het noorden op weg # 1 langs de Fraser River, want we willen Hell's Gate zien. Dat is een kabelbaan over de rivier waar je mooi de rivier en de Fraser Canyon kunt zien en de zalmtrappen onder je.

    Hell's Gate

 Zalmtrappen in Fraser River bij Hell's Gate

 Hier staan we op een campsite bij Lytton aan weg # 1. Op praktisch elke kampplaats is een bank en een vuurplaats, hier zelfs met een soort stellage om je ketel voor heet water aan op te hangen... Zoiets hadden ze vroeger in Nederland in de schouw; in musea zie je het nog wel eens.    

 De Fraser Canyon en - rivier

 Kampplaats tussen Chiliwack en Mission.  We zetten Wes af op het vliegveld van Vancouver en gaan met z'n tweeën verder met de camper over weg # 3 naar het oosten. We komen door het provinciale Manning Park. Bij Hope is de Hope Slide.

   Hope Slide

 Hope Slide. Hier brak in 1965 een deel van de berg af en gleed naar beneden en bedekte vier slachtoffers.  Alle campingplaatsen in Manning park zijn vol, dus rijden we door naar even voorbij Princeton, waar we aan de rivier een pracht overnachtingsplek vinden. Wildkamperen. Dat kan met een camper gemakkelijk.

 Wildkamperen aan de rivier bij Princeton.

Het landschap wordt nu erg droog, als we weg # 3 vervolgen. Hier zijn we in de buurt van Keremeos. We komen vlak langs de grens met de USA  en bij Creston steken we later die grens over. Hier in Zuid-Canada is het zeer heet, over de 35 graden C. Alleen op bevloeide gebieden wil hier wat groeien, zoals in het dal van Osoyoos. dat is nog net  in Canada.