Canada en de USA in 1977
Badlands, Hoodoo's, Rocky Mountains, Jasper en Banff, British Columbia, USA en Waterton Glacier International Peace Park, Alberta Forestry Trunk Road
en Canada en USA in 1978 met vooral Yellowstone National park en Grand Teton N.P. Mijn eerste grote reis buiten Europa. Kamperen met een camperunit op een forse pick-up-truck. Een belevenis.
ALBERTA, BRITISH COLUMBIA, MONTANA
ROCKY MOUNTAINS, JASPER, BANFF, GLACIER NATIONAL
PARK, BADLANDS, HOODOOS EN MEER
het bezochte gebied
In 1977 bracht ik een vakantie door bij vrienden/ kennissen in de staat Alberta in West-Canada. Daar huurden twee schoolvrienden en ik een Pick-up-camper en met zijn drieën bezochten we eerst de Badlands en Hoodoos bij Drumheller en daarna de Rocky Mountains, vooral de parken Jasper en Banff. Vandaar reden we door de westelijke Rockies naar Vancouver waar we een van ons op het vliegtuig zetten (die was daar in Canada boer en kon maar kort weg uit zijn werk) en met mijn andere schoolvriend trok ik toen verder door het zuiden van Canada en het noorden van de VS, via het mooie park Waterton Lakes International Peace Park/ Glacier Park, aan beide zijden van de grens tussen Canada en de VS en zo weer terug naar Ponoka en Lacombe.
Het meest avontuurlijke was toch wel de tocht over de verlaten Forestry Trunk Road. Ik lees op internet dat deze onverharde weg nog steeds bestaat in de staat waarin wij hem aantroffen. Hij loopt helemaal langs de oostflanken (de foothills) van de Canadese Rocky Mountains en biedt onovertroffen 'scenery' zoals men dat daar noemt. Hier komt je borden tegen met: "De volgende 170 km geen services." Geen dorp, geen stad, geen benzinepomp, geen winkel, geen mensen bijna. Alleen een paar prachtige kampeerplekken waar je voor een krats mag staan.
Ik vloog via Kevlavik op IJsland met Nordair, een maarschappij die later is overgenomen en opgegaan in uiteindelijk Canadian Airlines, naar Edmonton en vandaar naar Calgary. Johan en ik werden opgehaald door Wes en logeerden een nacht bij Calgary in een motel. De volgende dag haalden we onze pick-up camper op van de verhuurder aan de Blackfoot Trail. Mooie naam voor een autoweg.
Een ruime opzetunit, gedragen door een nieuwe pick-up truck met een beul van een achtcilinder motor met een inhoud van omgerekend 7.45 liter! De truck was een G.M.C. met een V-8 motor die later "1 op 3" (km) bleek te rijden. Maar omdat de benzine daar per gallon net zoveel kostte als bij ons een liter, was dat niet zo'n bezwaar. Er zaten twee benzinetanks onder van elk 120 liter inhoud. Onderweg in de Rockies werd ons geadviseerd altijd beide tanks vol te tanken als de mogelijkheid om te tanken zich voordeed. De combinatie woog ongeveer 3700 kg. Als je de 7,4 liter motor startte, was het net of er een naaimachine liep. Uiteraard was er een automatische versnellingsbak, en als je dan het gaspedaal helemaal intrapte voor het kick down effect, hoorde je nog niet veel maar zag je wel de enorme neus van de truck omhoog komen. Geweldig rijden was dat.
de gehuurde camper: opzetunit en pick-up truck
Eerst bezochten we de Badlands in de buurt van Drumheller. De Badlands worden gevormd door een droog gebied, waar de natuur door middel van wind en regen vreemde vormen heeft geschapen: de Hoodoos. Op de foto hierboven zie je ze onderaan de berg.
bij kennissen op het erf
Rondom Calgary en omgeving is het nog prairy land met de bekende graanopslagsilo's
inkopen doen
en wennen aan de maten van het vehikel
de badlands
In Frankrijk zagen we wel soortgelijke vormen. Daar heten ze Dames Coifféé. Tussen deze bizar gevormde rotsen is het heel heet.
Uiterst rechts in de hoek kun je onze camper nog zien staan. Midden links staan de aardigste formaties.
Dit is het land van de dinosauriërs. We kamperen bij de Red Deer River bij het pontje in de buurt. Ook daar schijn je beenderen van de enorme beesten te kunnen vinden. Wij hebben ook niet echt gezocht maar in ieder geval ook niets gevonden in de rivierbedding. Het is alles dino wat de klok slaat: er is de Dinosaur Valley en het Dinosaur Park Drumheller.
met de camper op een pontje
en dan vrij kamperen aan de rivier
op het erf bij een boer in Lacombe
ROCKY MOUNTAINS, Jasper en Banff natuurparken
Op onze eerste dag in de Canadese Rockies kamperen we bij Ram River Falls. Dit zijn de watervallen. Het is een prachtige campsite zoals je die zo veel hebt hier, met zelfbediening en veel plaats, helemaal ingericht op campers.
We rijden over de Forestry Trunk Road (FTR), een met steenslag verharde 'all weather' weg die stuift als het droog is en glibberig, modderig is als het regent. Oorspronkelijk is de weg vooral aangelegd voor de bosbouw. Maar een fantastische weg, door weinig bezochte delen van de Rockies. Hier staan we bij de brug over de South Ram River. Veel mooie uitzichten, grandioze natuur. Weinig mensen, weinig auto's. Hier is het goed om beide benzinetanks inderdaad vol te hebben. Een benzinestation is hier niet bepaald in de buurt.
South ram River Prachtig uitzicht van de FTR (Forestry Trunk Road) .
even pauze de FTR weg bij een brug over North Saskatchwan River
ingang van het nationale park Jasper en Banff
Als we tegen de avond een kampeerplek zoeken in de buurt van het beroemde Lake Louise dan wordt het de "Overflow". De campings zelf zijn overvol maar verderop hebben ze met bulldozers een plek glad gemaakt, en daar worden alle campers naartoe gestuurd. Als ik 's avonds een rondje loop langs al die vehikels dan blijkt dat wij ons niet hoeven te schamen voor ons onderkomen, maar dat het toch nog véél luxueuzer kan. Ik kom een Amerikaan tegen die een echt los bankstel heeft en een grote badkamer. In die tijd vond ik dat heel luxe. Dat vind ik nog overigens, maar ik constateer wel dat het bij ons nu ook vrij 'gewoon' is om met een luxe camper te reizen. Vierendertig jaar geleden was dat toch wel anders bij ons.
De volgende dag rijden we over de schitterende Icefield Parkway tussen een decor van hoge nog besneewde bergen en weelderige bossen naar het noorden.
Met zo'n camper rijden op de Icefield Park Way dat geeft toch wel een bijzonder geluksgevoel!
Rechts: We zijn op de gletsjer van het Columbia Ice Field.
Je voelt je nietig naast en op deze enorme gletsjer.
Links van mijn standpunt is de gletsjer en rechts/midden is de parkeerplaats. Naast het meer dat ontstaan is door het smeltwater van de gletsjer. //// Dit is de grens tussen de natuurparken Jasper en Banff. Ik sta dus hier net aan in Banff.
We maken een wandeling boven het onnatuurlijk blauwe Peyto Lake in Banff. Het wordt gevoed door gletsjers. Vanaf parkeerplaatsen kun je vaak mooie wandelingen maken.
Eekhoorns zien we veel maar deze grondeekhoorns (groundsquirrels) zijn wel heel tam. Later horen we dat je moet uitkijken niet gebeten te worden omdat ze hondsdolheid kunnen hebben.
En dit (foto rechts en onder) is het beroemde Lake Louise.
Hier staan we op een campsite bij Loop Creek. Vlak bij ligt een oude spoorbrug uit 1884. Die was opgedoekt in 1916 maar nu weer gerestaureerd. Langs Highway # 97 gaan we verder naar het westen en zuiden. We overnachten in Ogopogo Tentpark in Pentcton. De volgende dag gaan we een eindje naar het noorden op weg # 1 langs de Fraser River, want we willen Hell's Gate zien. Dat is een kabelbaan over de rivier waar je mooi de rivier en de Fraser Canyon kunt zien en de zalmtrappen onder je.
Hell's Gate
Zalmtrappen in Fraser River bij Hell's Gate
Hier staan we op een campsite bij Lytton aan weg # 1. Op praktisch elke kampplaats is een bank en een vuurplaats, hier zelfs met een soort stellage om je ketel voor heet water aan op te hangen... Zoiets hadden ze vroeger in Nederland in de schouw; in musea zie je het nog wel eens.
De Fraser Canyon en - rivier
Kampplaats tussen Chiliwack en Mission. We zetten Wes af op het vliegveld van Vancouver en gaan met z'n tweeën verder met de camper over weg # 3 naar het oosten. We komen door het provinciale Manning Park. Bij Hope is de Hope Slide.
Hope Slide
Hope Slide. Hier brak in 1965 een deel van de berg af en gleed naar beneden en bedekte vier slachtoffers. Alle campingplaatsen in Manning park zijn vol, dus rijden we door naar even voorbij Princeton, waar we aan de rivier een pracht overnachtingsplek vinden. Wildkamperen. Dat kan met een camper gemakkelijk.
Wildkamperen aan de rivier bij Princeton.
Het landschap wordt nu erg droog, als we weg # 3 vervolgen. Hier zijn we in de buurt van Keremeos. We komen vlak langs de grens met de USA en bij Creston steken we later die grens over. Hier in Zuid-Canada is het zeer heet, over de 35 graden C. Alleen op bevloeide gebieden wil hier wat groeien, zoals in het dal van Osoyoos. dat is nog net in Canada.
Dat dal van Osoyoos zie je hier liggen. Je ziet de duidelijke afscheiding tussen geïrrigeerd gebied en het droge, aride gebied. Ze verbouwen hier subtropisch fruit als abrikozen, perziken en dergelijke.
Nog een weidse blik over Osoyoos country.
's Avonds in de camper lezen we en bekijken we wat we morgen willen gaan doen. Een pick-up unit is eigenlijk een soort caravanbak achter op de laadbak van een pick-up truck. Je kunt dus niet doorlopen naar de cabine. Contact zou alleen mogelijk zijn door het schuifraampje, links achter mij. Maar dan moet er in de truck ook al zo'n raampje zitten...
Weer zo'n fraai gelegen camping, hier tussen Rossland en Trail, nog steeds in het uiterste zuiden van Canada. Pine Springs heet de campsite. Er zijn "full hook-ups" op de camping (d.w.z. aansluitingen op elektrisch, water en riool als je dat wilt), maar verder is de camping nogal ruig, ik bedoel, je hebt bijna het idee dat je wild kampeert. En daar houden wij wel van.
Kootenay Falls in Montana
Bij Creston steken we dus de grens met de Verenigde Staten over en rijden over Bonners Ferry, Libby en Kalispel naar het oosten. Hier zijn we bij de Kootenay Falls in Montana. Een gebied waar we een wat verkoeling vinden, want het is nog erg warm.
Het stuwmeer achter de Libby Dam. Bij Colombia Falls Montana vinden we de Hoot Owl Ranch, waar we overnachten. De volgende dag rijden we dan naar West Glacier, waar we het prachtige Waterton Glacier International Peace Park in rijden. Dit park is grensoverschrijdend. De 85 km van West Glacier naar St. Mary dwars door dit park gaat over de Going To The Sun Road. De naam is wat overdreven maar de weg stijgt inderdaad toch wel snel, en biedt onderweg weer adembenemende vergezichten.
Hoot Owl ranch campsite
Op een parkeerplekje aan de Going To The Sun Road
Glacier Park. Goin' to the Sun Road: spectaculair
Een keer stoppen we op een parkeerplaats om te genieten van het uitzicht. Johan doet de deur open en meteen steekt een levensgrote marmot zijn kop door de deuropening. Dierenvriend Johan schikt even, ondanks zichzelf. Het blijken vredelievende dieren te zijn, maar door het publiek zijn ze zo mak, dat ze meteen staan te bedelen om een hapje. Er zijn er een stuk of vier. Zo zittend op hun achterste zijn we toch wel 40, 50 cm hoog schat ik.
Terug in Canada regent het. Hier staat de camper in het stadje Waterton. Van hieruit zoeken we (via Pincher Creek en Coleman) weer de Forestry Trunk Road op. De onverharde weg door onbewoonde foothills van de Rocky Mountains.
Grappig was een reactie van Rod van Alberta's Campgrounds op mijn website, waarin hij stelde dat afgezien van de zich snel terugtrekkende gletsjers en de oude truck mijn foto's van 34 jaar geleden gisteren genomen hadden kunnen zijn. Hieronder zijn reactie in het gastenboek:
As one who enjoys camping along the forestry trunk road here in Alberta Canada, the 1977 photos of this area were a treat. It's interesting to note that aside from the receding glaciers (they are shrinking very fast)and the old truck the photos could have been taken yesterday. Your readers may be interested in our website if they plan to visit our area. Thanks again! Alberta's Campgrounds
Langs weg nr. 3 komen we bij Lundbreck langs deze, gelijknamige Falls.
Hier moeten we toch even stoppen op de FTR. Bij Dutch Creek. De weg is nat, modderig en het vuil zal hoog tegen de camper zitten vanavond. Maar we vinden het heerlijk: rijden door deze uitgestrekte eenzaamheid en prachtige landschappen.
We vinden een prachtplek om te overnachten in Livingstone Falls. Zo'n zelfbedieningscampsite van de Alberta Forestry Service, het Canadese staatsbosbeheer (van de provincie Alberta dan wel). Je kiest een plek, zet de camper neer en doet een formuliertje met het benodigde geld (een schijntje) in een soort postbus. Het kan zijn dat een ranger 's avonds even langs rijdt en controleert of er ook kentekens zijn waarvan hij geen formuliertje en dus geen geld heeft. Mooi systeem.
De camper is inderdaad aardig vuil geworden.
De Livingstone Falls in de buurt van de gelijknamige camping stellen niet zoveel voor, maar het is hier zo stil en de lucht zo zuiver! Eekhoorns dartelen door de bomen en wij genieten.
Kananaskis Road
Vandaag een landschappelijk heel mooie route over de FTR, de Kananaskis Road.
We kamperen weer in het Banff Park op campsite Johnston Canyon. We willen nog even weer die fantastische Ice Field Park Way een stuk rijden naar de Columbia Gletsjer. We klimmen nu nog verder omhoog naast het Columbia Ice Field. Met de gele en rode voertuigen kun je een eind de gletsjer op. Daarvoor hebben we geen tijd meer helaas.
Indrukwekkend is de sneeuw- en ijsmassa zo van opzij gezien ook.
steenbokken
Abraham Lake vanaf de David Thompson Road.
Aan de David Thompson Road vinden we een eind voor Nordegg een kampplaats. Op de camping bij Nordegg. Daarna laten we de Rocky Mountains achter ons en rijden we over eindeloos rechte wegen door de prairie van Alberta.
Blind Man River. Hier hadden we onze laatste echte camping, voor we nog een tijd bij vrienden en kennissen verbleven en toen weer terugkeerden naar huis, na een reis van bijna 5300 km met de camper.
Yellowstone National Park per camper in 1978 & Edmonton en Calgary
Hoogtepunten:
LOWER GEYSER BASIN, FOUNTAIN PAINT POT, GREAT FOUNTAIN GEYSER EN MEER
GRAND TETON NATIONAL PARK
WEST THUMB GEYSER BASIN
CONTINENTAL DIVIDE
OLD FAITHFUL
MIDWAY GEYSER BASIN
YELLOWSTONE NATIONAL PARK USA PER CAMPER in 1978
BIZARRE LANDSCHAPPEN EN UITBUNDIGE NATUUR
Tientallen meters hoog spuitende geysers, dampende poelen kokend water, heel veel stoomwolken, overal de stank van rotte eieren, loeiende fumaroles, borrelende hete modder aan je voeten, kleurige afvoerkanaaltjes,
maar ook een schilderachtige canyon, klaterende watervallen, bisons, elanden, wapiti, verstilde meren, donkere bossen...
Yellowstone heeft het allemaal.
Ik trek met een oude schoolmakker met een pick-up truck met camperunit achterop in alle richtingen door dit fascinerende oudste natuurpark van de VS.
Van die reis doe ik hier verslag in 140 gedigitaliseerde día's met bijschriften.
In de zomervakantie van 1978 vlieg ik met Quebec Air van Schiphol via Frobisher Bay Airport op Baffin Island naar Edmonton. Nu heet dat grote eiland Qikiqtaaluk en de stad aan de baai Iqaluit.
Op Frobisher Bay moeten we bijtanken. Het is daar net boven nul en de sneeuw is nauwelijks gesmolten. We mogen er niet uit, maar vanuit de open deur van het vliegtuig mag ik een paar foto's maken. Op internet lees ik dat de gemiddelde jaartemperatuur op Baffin Island minus 8,5 graad C is. Min 8,5! Zelfs in IJsland is dat nog een stuk hoger met plus 5 graden C. Geen wonder dat ik midden in juli hier sta te rillen in de deuropening.
EDMONTON EN CALGARY
In Edmonton haalt Wes mij op; ik kan in de camper slapen zolang we nog niet op pad zijn. Hij moet in Calgary nog papieren halen om de USA in te mogen. Intussen bekijken we bij Edmonton de Trade Post van de Hudson's Bay Company in Fort Edmonton. Die handelspost hebben ze nagebouwd en hij ziet er nu net zo uit als toen de Indianen hier hun pelzen kwamen verpatsen voor vuurwater en geweren. Dit is "1888 Street". Zo zag een western stadje er toen uit, dus. Indrukwekkender nog vond ik de oude stoomloc en trein van de Edmonton, Yukon & Pacific spoorwegmaatschappij.
Hij was echt onder stoom. Het werkte allemaal nog. Mooi gezicht, uit de tijd dat techniek ook voor relatieve leken als ik nog te begrijpen was.
Het bereisde gebied. ///Nog meer Retro, maar dan vanuit ons standpunt in de tijd van nu. Dit is het interieur van de camperunit. Donker 'hout', maar we hadden genoeg comfort en ruimte in deze camper en daar ging het maar om.
Als we in Calgary zijn voor de papieren, bekijken we meteen de city en beklimmen natuurlijk Calgary Tower voor een uitzicht over de hele stad en de verre omgeving.
OP PAD NAAR YELLOWSTONE
Hier zijn we op weg, intussen al in de VS. Langs Highway # 287 houden we hier lunchpauze. Het is hier kaal en heel heet; wel 35 graden.
En dan passeren we al een eerste teken dat we een gebied naderen met grote vulkanische activiteit Bij Hebgen Lake Madison Canyon in Montana was in 1959 een aardbeving waarbij een groot deel van deze berg afscheurde. De enorme 'landslide' kostte 28 mensen het leven. De beving had een kracht van 7.3 op de schaal van Richter.
Hier sta ik boven op de afgescheurde berg. Heel klein is beneden onze camper nog te zien. Op de achtergrond Hebgen Lake. Of Quake Lake, want de rivier de Madison werd geblokkeerd en zo ontstond er een nieuw meer.
Het nieuwe Quake Lake met dode bomen.
In de winkelstraat van het stadje West Yellowstone doen we onze boodschappen. In Choteau Montana staan we voor $ 5 een nacht op een officiële KOA campsite. (Kampgrounds of America).
LOWER GEYSER BASIN, FOUNTAIN PAINT POT, GREAT FOUNTAIN GEYSER EN MEER
De volgende dag begint onze trektocht door het park Yellowstone pas echt.
Hier staat onze camper in de Canyon van de Firehole River Drive. Vanaf de West Entrance bij WestYellowstone zijn we het park in gekomen en bij Madison Museum rechtsaf gegaan. We komen dan in de buurt van onze eerste geysers. Het is een merkwaardige sensatie om tussen het groen de witte stoomwolken te zien opstijgen en de geur van rotte reieren van de waterstofsulfide (?!) te ruiken.
Bij alle belangwekkende plekken zijn ruime parkeerplaatsen aangelegd en van daar kun je wandelend over paden en veelal over op palen gemonteerde paden niet alleen tussen de merkwaardige geologische verschijnselen door maar er ook overheen lopen. Het water heeft vaak een flink hoge temperatuur, ook nog verder van de bron af. Daarvoor wordt steeds gewaarschuwd. De temperatuur zorgt voor algengroei in het water en bij elke temperatuur horen weer verschillende algen, die samen voor een fantastisch kleurenpalet zorgen. Hier zijn we in Lower Geyser Basin, bij de Fountain Paint Pot. De naam duidt al op de mooie kleuren.
fumarolen
Hot Spring vlak naast de boardwalk. Het witte is geen rook maar stoom.
Fumaroles, heten deze gaten in de aardkorst, waaruit gassen met kracht uit het binnenste van de aarde naar buiten komen. Dat gaat gepaard met het geluid van een ouderwetse stofzuiger. Als je hier orndloopt, ontkom je niet aan de vraag of het wel verstandig is, hier te lopen. De korst is tenslotte heel dun hier. Maar ach, hier komen al tientallen jaren toeristen dus wat zal je gebeuren als je je verstandig gedraagt. En dus bij voorbeeld nooit van de paden afwijkt. Deze fumarole spuugt kennelijk behalve gassen ook witte vaste stof uit. Het is er omheen neergeslagen.
Clepsydra Geyser. Niet zo'n grote hoge, maar om mee te beginnen... Ik vind het indrukwekkend. Deze spuit consant.
De sinter van Clepsydra. Om een geyser heen ligt altijd een groter of kleiner gebied waar heet water over stroomt en dat allerlei stoffen afzet zodat je walletjes krijgt, en verschillende kleuren door de algen die erop groeien. Zelfs in heel heet, bijna kokend water schijnen bepaalde algen te kunnen groeien. Ieder algensoort heeft zijn eigen kleur. Waarschijnlijk is op deze meer dan dertig jaar oude dia's ook wel kleur verminderd, dus in werkelijkheid is het nog merkwaardiger en kleurrijker. Mede door het digitaliseren verliezen de foto's kleur, want ik doe dat niet met de meest kostbare apparatuur...
Dicht bij zien we deze hete bron. Tegen de wanden borrelt het water, ten teken dat het daar kookt. Een eitje zou hier zo hardgekookt zijn.
Bij Great Fountain Geyser staan veel auto's. dat betekent dat er wat gaat gebeuren. Elke geyser heeft zijn eigen ritme en meestal is dat redelijk onvoorspelbaar. Old Faithful spuit heel trouw zo ongeveer elk uur, maar sommige spuiten maar eens per dag. Great Fountain doet het meen ik om de acht tot twaalf uur. We treffen het: over anderhalf uur is het zo ver. Dat wordt bij de sinter en op de parkeerplaats aangegeven. We besluiten daarop te wachten, want Great Fountain spuit hoog. Hoger dan Old Faithful, en wel zo'n 67 meter. Dus dat wordt spectaculair! We parkeren de camper langs de weg (er is nog net ruimte voor onze camper) en zetten dan eerst een kopje koffie. Verder kijken we wat rond in de buurt. Maar niet te ver, want de voorspelling is niet tot op de tien minuten exact. Op de foto hierboven komt er al wat stoom naar boven.
White Dome Geyser op de achtergrond, spuitend. We lopen er naartoe maar net te laat... Op de voorgrond de sinter cone van Great Fountain. Deze 'plaat' is ongeveer 50 meter in diameter.
Great Fountain komt op stoom. Het hete water van 94 graden C. begint dan wild te borrelen en te koken. De eruptie vindt plaats ongeveer een uur nadat de krater begint vol te lopen. Dan loopt de druk binnenin langzaam op, tot die groot genoeg is om de hele waterkolom uit de krater naar buiten te drukken, en dan kan die waterkolom dus bijna 70 meter hoog de lucht in spuiten. Nu is de geyser wel ongeveer op zijn hoog(s)tepunt. Dat duurt even en daarna wordt het langzamerhand minder.
Ik bij de Lewis Falls
Nu wordt het meer water en minder stoom; teken dat de activiteit en de druk minder worden. Langzamerhand wordt het geweld minder, het gaat over in borrelen en dan wordt het helemaal stil.
Het opgestuwde water vloeit weg over de sinter.
De rust is weergekeerd. Mooi is te zien hoe het gloeiend hete water stoffen afzet waardoor en van die walletjes ontstaan. De algen zorgen weer voor de kleuren.
Het bekijken van deze meest indrukwekkende geyser van het park heeft nogal wat tijd gekost.
Vandaar dat we door rijden naar de zuidingang. Onderweg komen we langs Lewis Lake en de Lewis Falls.
Lewis Falls is ca. negen meter hoog. Hij ligt prachtig tussen het groen.
Op Huckleberry Hot Springs Campsite reserveren we alvast een plek voor de nacht. Vervolgens rijden we door naar het Nationale Park Grand Teton. Dat willen we deze avond nog bekijken.
GRAND TETON Jackson Lake in Grand Teton. De bosbrand op de achtergrond gaat bij de top vanzelf uit...
Grand Teton Range
Ook Jackson Lake. /// een onderkomen voor boeren in begin vorige eeuw, nu soort openluchtmuseum
het betreffende gebied
Hot Pools. Omdat het een beetje motregent, is er extra veel stoom. Prachtige algenkleuren. Het hete water stroomt onder de boardwalk door weg. Als je de kleuren ziet, denk je dat het water zwaar chemisch verontreinigd is. En... misschien is dat objectief gezien ook wel zo, want er zitten vast veel stoffen in die niet in 'normaal' water thuis horen. Veel stoom in de wat natte atmosfeer door een miezerregen. Op het bord staat de waarschuwing tegen "kokend water en onveilige bodem".
Op de CONTINENTAL DIVIDE / DE WATERSCHEIDING Op een hoogte van 2518 m staan we hier op de waterscheiding. Dat betekent dat dit meer dat precies op de 'Divide' ligt, afwatert op zowel de Atlantische als de Stille Oceaan.
Beneden ons in het dal zien we American Elk, de grootste hertensoort die er bestaat; alleen de eland is groter. Die zien we later. Deze worden ook wapiti genoemd.
OLD FAITHFUL, DE OUWE GETROUWE GEYSER
Zo genoemd omdat zijn eruptieritme heel constant en voorspelbaar is. Daar houden touroperators en buschauffeurs van, dus hier is een groot bezoekerscentrum gebouwd, met immense parkeerplaatsen, winkels, restaurants, enz. Om de geyser zijn zitbanken. Toch is er nog een tolerantie tussen de 35 en 120 minuten. De eruptie duurt maar ongeveer 5 minuten. Hij spuit 30 tot 60 m hoog. Om de hoofdgeyser heen zie je veel kleine stoomwolkjes.
De enorme parkeerplaatsen bij Old Faithful.
Het hete water stroomt uiteindelijk in de Firehole River: 20 miljoen liter kokend water per dag...Heet water stroomt in de Firehole River.
Merkwaardige sensatie: Wes bij een putje in het asfalt, waaruit stoom komt!
Grand Prismatic Spring, de grootste heetwaterbron. In de verte onze camper op de parkeerplaats.
Leuke wandeling: trail to Mystic Falls bij Biscuit Basin. Wel een beetje stampen om geen beren tegen te komen...
NORRIS GEYSER BASIN/ PORCELAIN BASIN
De meeste vulkanische activiteiten liggen aan de wegen door Yellowstonedie samen een 8 vormen.
Norris en Porcelain liggen dan aan de westkant in het midden van de 8. In de verte kun je Roaring Mountain zien ( 2478 m).
Nergens zijn de kleuren zo schilderachtig als bij Porcelain Basin.
De pastelkleuren schijnen doorzichtig, zacht; het doet inderdaad aan porcelein denken.
Little Whirligig Geyser. Deze spuit constant.
bij Golden Gate
MAMMOTH HOT SPRINGS AREA
Een van de mooiste gebieden van Yellowstone vind ik Mammoth Hot Springs. Hier hebben de hete bronnen mooie terrassen gevormd in de vorm van een omgekeerde druipsteengrot in de openlucht, zo zou je het kunnen omschrijven. Het mooiste terras is dat van Minerva. Daarvan komen hier een heleboel foto's, van alle kanten genomen. Hier zie je hoe de 'stroom' van afzettingen alles bedekt en bomen wurgt. Nee, het is geen gletsjer.
Misschien zijn de foto's ook historisch interessant want dit gebied verandert natuurlijk per definitie voortdurend van aanzien en vorm. Je kunt bijna voor je ogen zien hoe het verandert.
Zo zie je afzettingen van witte limestone sinter van bronnen die nu niet meer actief zijn. Soms hebben we het gevoel in een sneeuwlandschap rond te lopen.
De bomen zijn dood. Omdat het spul ook over de weg 'stroomde' hebben ze de weg vrij gemaakt. Het lijkt net of er sneeuw geruimd is.
Minerva Terrace ligt tussen middelhoge verweerde bergen. Je bent hier vlak bij de noordingang van het park, bij Gardiner. Je kunt het water van de bron zien dampen. Maar hier gebeurt alles verder in bedrieglijke rust: geen spuiten, geen geluid. Het hete water welt zachtjes over de randen van het terras en zet op zijn weg kalksteenachtige deposities af (limestone). Ook hier zorgen algen weer voor kleuren.
De fragile walletjes noemen ze geloof ik ook wel geyserites. Sinter is een andere term voor de afzettingen rond een hete bron of geyser.
Nog steeds Minerva Terrace. Op de achtergrond gebouwen van een bezoekerscentrum e.d.
We rijden nu via de oostelijke kant van de '8 ' door de Yellowstone Canyon naar de Oostingang. Daar net buiten de grenzen van het park gaan we een plek voor de nacht zoeken.
DE OOSTKANT, DE GRAND CANYON OF THE YELLOWSTONE EN YELLOWSTONE LAKE
Alvast een blik in de Canyon van de Yellowstone River; later zullen we daar meer van zien.
Aan de noord-oostkant van de '8 ' ligt de Tower Falls, 40 m hoog. We lopen erheen. Ook hier veel waterdamp in het nauwe dal, maar nu van koud water, namelijk van het klaterende water afkomstig.
In de weelderige Hayden Valley verder naar het zuiden zien we wild. Hier een wapiti bull met een mooi gewei. Het gaat hier net als in alle wildparken: zodra je een aantal auto's stil ziet staan op en naast de weg dan is er wat te zien. Bij de ingangen krijg je foldetjes om je te waarschuwen tegen de gevaren die wilde dieren meebrengen. Dan gaat het vooral om beren, natuurlijk, maar ook bisons kunnen gevaarlijk worden. Wapiti of American Elk (elk=eland) is niet gevaarlijk. De Moose (de echte eland) is al onvoorspelbaarder. Maar die benader je ook niet gemakkelijk.
Yellowstone Lake, aan de noord-oostkant. Dit is een groot meer; aan de noord-oost- en noord-west-kant loopt de weg erlangs. Hier is onze plek op Shoshone National Forest Campsite, net buiten de Oostingang.
Ook Yellowstone Lake. Dit is bij de Butte Scenic Overlook.
HAYDEN VALLEY, MUD VOLCANO, SULPHER CAULDRON, BLACK DRAGONS CAULDRON
Ten noorden van Yelllowstone Lake in de Hayden Valley ligt de Mud Volcano. Gassen banen zich vanuit het binnenste van de aarde een weg door een modderpoel naar buiten. Daardoor borrelt en woelt en blubbert de modder constant. De gassen zijn hier niet zo heet dat ze damp veroorzaken. Black Dragons Mouth. Een gat in de aardkorst, waaruit constant met enige kracht gassen naar buiten komen. Een fumarole heet zoiets. Hier is het extra griezelig, omdat uit dit gat een geluid komt alsof er een ouderwetse stofzuiger vlak onder de aardkorst staat te loeien. De naam die ontdekkers aan dit gat gaven, wordt begrijpelijk als je dit aanschouwt.
Ook vandaag zien we in Hayden Valley weer wild. Hier een eland, een moose, met een kalf.
Nog veel indrukwekkender is deze stier van de moose met zijn enorme gewei.
En het geluk is vandaag met ons, want we zien ook een bison. Zo'n alleen lopende stier moet je toch niet boos maken, dus we blijven op respectvolle afstand. Hij kan zo hoog worden als ik lang ben en 900 kg wegen en hij is allerminst zo log als hij er uitziet: hij haalt 50 km p/h dus dat verlies je altijd.
Deze beesten bevolkten dus de prairies in het verleden met enorme kuddes. Een tijdlang waren ze bijna uitgestorven. Nu gaat het weer redelijk met de soort. In de VS en Canada samen zijn er zelfs weer 450.000!
"Enjoy them at a distance" adviseert onze folder. Lijkt ons een goed plan. Fijn dat er telezoomobjectieven zijn.
Bij de plek aan de oostkant van de '8 ' waar de wegen van drie kanten samen komen, zijn de Lower Falls en de Upper Falls van de Yellowstone River. Resp. 94 en 33 m hoog. Dit is de Upper Falls, de laagste dus. Toch nog een hele diepte als je er zo langs naar beneden kijkt. Upper Falls en ik. En een mooie regenboog.
GRAND CANYON OF THE YELLOWSTONE, ARTIST POINT, INSPIRATION POINT
In de verte de Lower Falls in de Grand Canyon of the Yellowstone River .
Via Uncle Tom's Trail kun je afdalen in de canyon. 328 traptreden vrij steil omlaag én ook weer zoveel omhoog. Al snel kom je een bord tegen dat je waarschuwt dat je ook weer omhoog moet en dat mensen met een 'heart condition' het maar beter laten.
Maar de tocht levert zulke fantastische uitzichten over de canyon en de Lower Falls dat we geen moment spijt hebben van deze vermoeiende klim.
Prachtige kleuren van gesteente, algen, de regenboog. Het heet hier niet voor niets Artist Point en Inspiration Point. Lower Falls, 94 m hoog.
We komen onderweg in de Hayden Valley een grote kudde wapiti tegen. Je ziet ze niet vanaf de weg, maar er staan auto's bij elkaar langs de weg, dus... ga je kijken.
Eerst maakte ik van ver foto's maar we kunnen dichter en dichter bij komen zonder dat de dieren van ons schrikken. Ze hebben de mens nooit als gevaarlijk leren zien.
We kunnen ze op het laatst bijna aanraken, bij wijze van spreken.
De grote herten grazen rustig door, ondanks onze aanwezigheid. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. Dat is nog eens wat anders dan de schuwe reeën bij ons.
We zien nog een grote kudden American Elk. De beesten kennen geen gevaar, ze zijn tot dichtbij te benaderen.
Het park uit. Het landschap vanuit de camper gezien, op weg naar de Noordingang van het park, voor ons nu de uitgang. We kamperen net buiten het park op Rocky Mountain Trailer Camp bij Gardiner. Een kale campsite waar achter de camper kleine cactussen groeien.
Terug via White's Gulch Road, Gold Digger Country
Wes weet hier in Montana een "scenic route", een landschappelijk mooie route. Het is een smalle weg door de bergen, net breed genoeg voor onze camper. Hier op de foto gaat het nog wel, maar er kwamen meer penibele stukken. Gelukkig is er heel weinig verkeer, dus we hoeven niet achteruit op een smalle bergpasweg. Maar mooi is het er zeker.
De pasweg op een plaats waar weinig ruimte is.
De weg heet White's Gulch Road, naar een goudzoeker die hier succes had. In korte tijd was het gebied druk bezocht en er staan nog restanten van de hutten van de goudzoekers. Hier sta ik in de bedding van de kreek bij een trechtervormig stuk goudzoekersgereedschap. Het is nog wonderwel in tact.
Goud vond ik niet.
Enfin, je kunt niet alles hebben.
Hier staan we met de camper bij White City, waar nog wat ruïnes van hutten staan. Idyllische plekjes zijn er genoeg langs deze weg. Re: We komen weer over de Missouri River.
bij Helena, Montana, Big Sky Country.
De rest van deze vakantie breng ik door in en om Lacombe, bij Red Deer in de buurt. Ik mag soms rijden in de Ford Mustang van de aanstaande van Wes. Er ligt een beul van een zescilinder motor is, dus dat is kicken!
Stoere auto.
En dan zit deze vakantie erop.