Zaterdag 6 juni

Langs de zuidkant van het Issyk Kul meer terug naar Bishkek

Link naar de kaart van deze route

Een flinke busreis vandaag. Helaas niet veel stops. De natuur is prachtig. We hebben aan deze kant veel en vaak zicht op het immense meer. Aan de andere kant zien we kleurige bergen en heuvels. En ook weer de groene velden met stroken felgeel koolzaad ertussen. Soms zo maar in the middle of nowhere een begraafplaats. Ik maak uit de bus een paar foto’s ervan. We stoppen bij eentje, maar dat is niet de mooiste; hij is een beetje overwoekerd en verwaarloosd. Men maakt wel wat van een graf hier. Er zijn ijzeren kooiconstructies die er overheen gebouwd zijn, andere zijn poort-achtige gebouwtjes, soms een beeld en vaker een foto van de overledene. 

prachtige landschappen aan de zuidkant van het Issyk Kul meer,  met wilde wolkenluchten, bloeiend koolzaad en altijd die bergtoppen op de achtergrond

bij een begraafplaats die we even bekijken zien we deze 'cowboy' met zijn  paard en hond

panorama van het enorme Issyk Kul meer

 de bus bij het meer

nog een begraafplaats met kneuterige bouwseltjes (genomen vanuit de bus)                                   en een moskee onderweg

Mooie foto’s gemaakt van een cowboy te paard naast een riviertje tegen de achtergrond van de bergen. De hond springt er omheen. 

Een stop bij het meer. Het doet me sterk denken aan het Titicacameer in Peru/Bolivia. Dezelfde intens blauwe kleur en de oevers een beetje kaal met wat struikjes. En besneeuwde bergen op de achtergrond. Het klopt allemaal…

Onderweg nog fraaie bergen en heuvels gezien, met mooie kleuren. De blauwe lucht met witte wolken doet het er goed boven op de foto’s. 

Onze lunch doen we met een lunchbox van het vorige hotel. Niet luxe maar ’t is te doen. We zitten op een parkeerplaats voor wat onduidelijke gebouwen op een bankje. Het is zeer heet in de zon. Denk aan 34 graden of zoiets. Er zijn ook toiletten. Voor een aantal sommen mag je. Al om half vier zijn we terug in Bishkek. Via Sven wissel ik 4420 som terug voor 66 euro. 

We hebben geen zin meer om nog iets te ondernemen. Er is weliswaar een Orthodoxe kerk in de buurt, maar wij vinden het wel goed, we raken misschien een beetje verzadigd. We houden een paar uur rust op de kamer. We zitten weer in hetzelfde gastvrije hotel, Shakh Palace Hotel. Zelfde kamer zelfs. 

’s Avonds eten we niet in het hotel want het keukenpersoneel heeft vrij. Kan gebeuren. In het restaurant waar we nu eten gaat het een beetje chaotisch, omdat de obers niet begrijpen of willen begrijpen wat iedereen wil drinken. Tussen de gangen door is er een optreden van een klein ensemble dat speelt op klassieke, misschien wel antieke, instrumenten. De vier mensen spelen normaal in een groter orkest dat veel optreedt, overal in het land. Een man verzorgt de percussie, een andere bespeelt wel vier verschillende soorten fluiten. De twee dames spelen op een 3-snarig (tokkel)instrument, dat wij niet kennen. Het is virtuoos, heel apart en melodieus. Iedereen is enthousiast. 

Natuurlijk zijn er op deze laatste avond toespraakjes, voor de chauffeurs (weer vakkundig en betrouwbaar), de Kirgizische gids Regina en voor Sven. 

Regina bedankt ons dat wij het 'aandurfden' om haar land te bezoeken. Zo hadden wij er niet bij stilgestaan, mijn vrouw en ik, maar erg veel toeristen zie je hier inderdaad niet. En als je de site van BuZa met reisadviezen leest , zou je de lust bijna vergaan. Ik heb echter het gevoel dat je in Frankrijk tegenwoordig net zo veel risico loopt als in Kirgizië op ongeregeldheden of terreuraanslagen. 

Sven krijgt in de toespraak van J de lof die hem toekomt. Het is allemaal op rolletjes verlopen, zelfs bij de grensovergangen. Met iemand in de groep die zeer slecht ter been was, was het op verschillende grensovergangen en vliegvelden wel eens spannend, ook voor de verantwoordelijke reisbegeleider, maar gelukkig is ook dat allemaal goed gekomen. Je hebt als reisbegeleider gewoon ook niet alles in de hand, zeker niet bij grenzen en op vliegvelden; je moet maar afwachten hoe moeilijk de ambtenaren doen en of iedereen op tijd bij de volgende gate is bij een overstap. 

De volgende dag vertrekken we al heel vroeg naar het vliegveld. Ook daar weer het feest van grote petten die hun functie waar moeten maken. In Istanbul stappen we over en ook dat gaat allemaal goed al is het hier wel spannend. We hebben maar een uurtje overstaptijd, en de afstanden op het vliegveld zijn aanzienlijk. Onze vlucht uit Bishkek heeft echter bijna een uur vertraging, dus dat kan niet goed gaan. Ergens onderweg bij de zoveelste zinloze veiligheidscontrole, die dan ook toch nog weer moet, zelfs bij een transfer waarbij je niet van de luchthaven af komt of buiten douanegebied, worden we opgevangen door een bobo van Turkish Airlines. Ze hebben zelf zeker ook wel begrepen dat ze niet een groep van meer dan twintig personen de kist naar Amsterdam van hun eigen maatschappij kunnen laten missen. Hij belt met de gezagvoerder en vertelt ons dat het vliegtuig op ons zal wachten. 

In de bus van de gate naar het vliegtuig ontstaat bijna een opstootje. De bus is propvol, maar gaat niet rijden. De chauffeur doet wel de deuren dicht. Al snel is het natuurlijk om te stikken. Er wordt geroepen en gescholden. Eindelijk zet de bus zich in beweging. We hebben ook onze laatste twee groepsleden gelukkig weer bij elkaar en zo lopen we opgelucht door het gangpad van een vliegtuig dat al wel drie kwartier wacht, nu eens op ons. 

Verder gaat het allemaal weer op rolletjes. Tot na Schiphol, want het is zondag en de NS/ Prorail zijn bezig met werk aan het spoor. Daarom geen treinen van Schiphol naar het noorden. Je verzint het toch niet?! Gelukkig is er een bus naar Amsterdam (Slotervaart geloof ik) waarin we staand worden vervoerd wegens de drukte, en daar kunnen we dan in de trein. Eindelijk rustig zitten. In Hoogeveen worden we door onze altijd zeer bereidwillige buurman Anne opgehaald en thuisgebracht; dank!!

Zo is er een eind gekomen aan een reis die in weinig of niets leek op de reizen die wel al gemaakt hebben.Zelden zo veel onderling ook nog weer verschillende landen bezocht en zo veel indrukwekkende cultuurschoonheid gezien. 

We hebben geen moment spijt gehad van deze keuze voor Turkmenistan, Oezbekistan en Kirgizië. En SRC-Cultuurvakanties heeft het allemaal weer goed geregeld en ook achteraf goed afgehandeld, wat betreft onze opmerking over het programma. Dank aan al die honderden mensen die ons deze reis op één of andere manier voor ons in touw geweest zijn.