Dag 16: Via Zweeds Malmö over The Bridge naar Kopenhagen, Denemarken, korte stadswandeling                        zo 3 juni

“We reizen naar het waterrijke Kopenhagen, waar we twee nachten verblijven. Onderweg maken we een korte stop in Malmö. (ca. 350 km)
Hotel First JA - Karlskrona
First Hotel JA is gelegen in het centrum van Karlskrona op 750 meter van het centraal station. De kamers zijn voorzien van een tv, een badkamer met een douche of een bad en een toilet en u kunt gratis gebruikmaken van wifi in het gehele hotel. Verder beschikt het hotel over een lobbybar en een sauna.”  (SRC)

Na het uitstekende ontbijt moeten we helaas dit sympathieke Stadshotell alweer verlaten. Dit is zo’n plek waar we graag nog een paar dagen zouden willen blijven.
Maar Denemarken roept!

Eerst nog de Sont oversteken en daarvoor eerst nog een bezoekje aan Malmö, met lunch: 

Impressie Malmö

 Malmö

  nog steeds Malmö

in een designwinkel moet je designfoto's  maken vind ik.

re: centraal station Malmö waar mijn vrouw en ik lunchten

 Eerst nog de rit langs de Zweedse kust naar Malmö. Onderweg drinken we koffie in een restaurantje dat ingericht is als een ouderwetse American diner. Leuk.

Lunch hebben we op eigen gelegenheid in het station van Malmö. Daar zijn diverse goede eetgelegenheden, al is de sfeer niet geweldig, nou ja, station dus. Na het eten hebben we nog even tijd om op eigen gelegenheid de stad in te lopen. We komen niet zo ver maar snuiven toch even de sfeer op. We zien een paar aardige gebouwen, ook heel oude, zoals de apotheek Lejonet. In een designwinkel hebben we mooi uitzicht op het plein.

Met de bus rijden we een buitenwijk in om een iconisch gebouw te zien: de Turning Torso.
“Turning Torso is een wolkenkrabber in de wijk Västra Hamnen in Malmö (Zweden), aan de Zweedse kant van de Sont, recht tegenover Kopenhagen. Het gebouw is eigendom van de Zweedse woningcorporatie HSB.

De toren werd ontworpen door Santiago Calatrava en is gebaseerd op een eerdere sculptuur van Calatrava, die op zijn beurt geïnspireerd was op een ruggengraat in een torso waarvan de schouders ten opzichte van het bekken zijn gedraaid. De bouw startte in de zomer van 2001 en het gebouw werd officieel geopend op 27 augustus 2005. Op dat moment was het het hoogste gebouw in Scandinavië en het op één na hoogste appartementsgebouw van Europa.

Ontwerp
De toren heeft een hoogte van 190 meter en telt 54 verdiepingen. Het ontwerp bestaat uit negen blokken van vijf verdiepingen hoog die draaien naargelang ze hoger gaan; het hoogste segment is negentig graden gedraaid ten opzichte van het laagste. De onderste twee blokken dienen als kantoorruimte. De bovenste twee verdiepingen van het bovenste blok worden als conferentiecentrum gebruikt. Verder zijn in het gebouw 149 luxeappartementen gehuisvest.” (wikipedia)

 Ik vind het een fenomenaal ontwerp. Gedurfd en erg passend bij het Zweedse design zoals ik mij dat voorstel, ook al is Calatrava dan een Spanjaard. Het is zeker een ‘landmark’ met allure. Ik maak foto’s van wat meer afstand en van onder de toren, omhoog kijkend.

 TURNING TORSO

Vanaf de Sontbrug fotografeer ik windmolens in de nevel.                                           Op het tv-scherm kunnen we meekijken met de chauffeur

Dan rijden we Zweden uit en Denemarken binnen over de beroemde brug The Bridge. Ik heb vele afleveringen van de tv-serie gespannen gevolgd. De Zweeds-Deense tv-dramaserie Bron/Broen (internationaal bekend als The Bridge) is genoemd naar deze Sontbrug, waar in het openingsdeel een lijk gevonden wordt, precies op de geografische grens tussen beide landen.

De passage kost voor de bus € 250. Ik maak uit de bus een paar foto’s van de windmolens in het water.

“De Sontbrug (officieel Øresundsbron is het opvallendste onderdeel van de 16 kilometer lange verbinding voor weg- en spoorverkeer over de Sont tussen Denemarken en Zweden. George Rothne ontwierp de brug.

“De Sontbrug vormt de verbinding tussen Kopenhagen en Malmö. De grootste overspanning van deze tuibrug is 490 meter. De hoogste pyloon is 204 meter. Naar schatting weegt de brug in totaal 82 miljoen kilogram. De maximale hoogte van het wegdek is 57 meter.

De verbinding, bestaande uit een spoorlijn met twee sporen en daarboven een weg met 2×2 rijstroken, werd op 1 juli 2000 door de Zweedse koning Karel XVI Gustaaf en de Deense koningin Margrethe II geopend. Een halve maand voor de officiële opening konden de Denen en Zweden door middel van een donatie aan het Deense Rode Kruis een kaart kopen om de brug skatend, fietsend of lopend over te gaan.

De gehele verbinding over de Sont bestaat uit een dubbeldeksbrug (autosnelweg boven, spoorweg beneden) van bijna 8 kilometer lang aan Zweedse kant; het kunstmatige eilandje Peberholm ("Pepereiland", zo genoemd als toespeling op het naburige natuurlijk gevormde Saltholm, "Zouteiland") met een lengte van 4 kilometer waar snelweg en spoorweg naast elkaar komen te liggen; en een 4 kilometer lange tunnel, de Drogdentunnel aan Deense kant. De bouw begon op 16 september 1993 en de kosten beliepen zo'n 3 miljard euro. De brug-tunnelcombinatie is aangelegd om de regio Kopenhagen-Malmö (Sontregio) een economische impuls te geven en zo tegenwicht te geven aan de neiging van de EU haar belang steeds meer zuidwaarts te zoeken. Daarnaast heeft ze de reistijd van Kopenhagen naar het Deense eiland Bornholm met circa drie uur verkort.”(wikipedia)

er is heeeel veeeel publiek bij het naakte vis/vrouwtje

Stadswandeling Kopenhagen

Omdat het nog in de middag is, hebben we tijd om alvast een begeleide stadswandeling te doen, langs en in de buurt van de haven.
We zien de beroemde Kleine Zeemeermin, waar het stikt van de Chinezen en Japanners die natuurlijk allemaal stuk voor stuk met het beeldje op de foto moeten. Gek word ik van die mensen die geen oog voor de omgeving en het beeld zelf lijken te hebben, alleen maar geobsedeerd zijn met die foto waar ze zelf op staan. Dat ze daarmee anderen hinderen die ook een foto willen maken maar dan van het beeldje zelf, lijkt geen seconde in ze op te komen of ze totaal niet te boeien.

“Het beeld van de ‘Kleine Zeemeermin’ is niet heel groot, maar wel de grootste attractie van Kopenhagen. Het wereldberoemde sprookje van Hans Christian Andersen is hiervoor verantwoordelijk. Het beeld is gemaakt door Edward Eriksen en staat sinds 1913 in de haven van Kopenhagen. Het beeld is meerdere malen besmeurd met verf of zelfs deels kapot gemaakt door vandalen en/of kunstenaars.”

Anglicaanse kerk en                                                             de Grefionfontein  (ook onder) 

 opera van Kopenhagen

Aan de andere kant van het water zien we het revolutionaire moderne operagebouw. Vooral de naar de vaargeul gerichte gevel – die op het paleis Amalienborg aan de overzijde uitkijkt – trekt de aandacht. Allereerst is er het dak, als een enorme platte luifel ver overstekend. Daaronder bevindt zich de gebogen en volledig glazen gevel van de foyer. Deze heeft een hoogte van vier verdiepingen, dus ongeveer 12 meter. Het gebouw ligt op Holmen, een rij eilanden waar voorheen de marine gestationeerd was. Deze locatie kreeg kritiek vanuit de media, omdat ze moeilijk te bereiken is vanuit de binnenstad.

Rechts zagen we de vestingwerken en dan lopen we naar de Grefionfontein en de Anglicaanse St. Alban kerk.

plein voor de Amalienborg 

Amalienborg

 op de achtergrond de Marmerkerk

interieur van de Marmerkerk

 indrukwekkende koepel

Vervolgens wandelen we naar de Amalienborg. Amalienborg in Kopenhagen is de residentie van de Deense vorstin Margrethe II van Denemarken en haar twee zonen Frederik en Joachim met hun families. De gebouwen dateren van omstreeks 1750. Sinds 1794 wordt het paleis gebruikt als koninklijke residentie. De vier vleugels van het paleis liggen in een vierkant rond het standbeeld van Frederik V. De vier vleugels zijn vernoemd naar Deense vorsten. De doorkijk geeft zicht op de Marmerkerk, die eigenlijk de Frederikskerk heet.
De kerk heet een moeizame ontstaansgeschiedenis.

“De kerk in het Kopenhaagse district Frederiksstaden werd in 1740 ontworpen door de Deense architect Nicolai Eigtved en was bedoeld om het 300-jarig regeringsjubileum van het Huis Oldenburg op te luisteren. De eerste steen werd op 31 oktober 1749 gelegd door koning Frederik V. Na de dood van Eigtved in 1754 werden de plannen voor de kerk aanzienlijk gewijzigd door de Franse architect Nicolas Henri Jardin. De bouw zou in Noors marmer worden uitgevoerd, maar dat bleek zo kostbaar dat in 1770 in opdracht van Johann Friedrich Struensee de bouw werd gestaakt. Twee jaar later werd Struensee geëxecuteerd en werden er weer verschillende initiatieven genomen om de bouw vlot te trekken. Ze mislukten en bijna 150 jaar lang bleef het kerkgebouw als ruïne staan.

In 1874 verkocht de Deense Minister van Financiën, Andreas Frederik Krieger, voor 100.000 rigsdaler de ruïne van de onvoltooide kerk en het kerkplein aan Carl Frederik Tietgen. Voorwaarde voor de deal was dat Tietgen de kerk volgens het oorspronkelijke plan moest afbouwen en na voltooiing aan de staat moest overdragen. In ruil hiervoor zou Tietgen de rechten op naburige percelen verkrijgen voor ontwikkeling. De deal was destijds zeer omstreden. Krieger werd aanvankelijk beschuldigd van corruptie, maar werd bij een rechtszaak op 25 januari 1877 uiteindelijk vrijgesproken. Tietgen nam de architect Ferdinand Meldahl in de hand om het door hem gefinancierde kerkgebouw in zijn definitieve vorm te ontwerpen. Wegens financiële beperkingen liet men het plan varen om de hele kerk van marmer te bouwen. Alhoewel er bij de bouw van de kerk veel Noors marmer is toegepast, bestaan de bovenste delen van de kerk uit verschillende bouwmaterialen, waaronder kalksteen. Op 19 augustus 1894 werd de kerk voor het publiek geopend.”

De kerk is van buiten en van binnen wel indrukwekkend vind ik. Ze heeft met een doorsnee van 31 meter de grootste koepel van Scandinavië. De koepel rust op twaalf zuilen en lijkt op die van de Sint-Pieter te Rome. Er staan veel beelden. De beelden op straatniveau stellen een aantal bekende figuren voor uit de Deense kerkgeschiedenis, de beelden op de kerk variëren van Mozes tot Maarten Luther.

Vlak bij staat een kleine Russisch-orthodoxe kerk met drie glanzende ‘gouden’ (?) koepels.

We lopen terug naar de bus die ons naar ons hotel voor twee dagen brengt. Het ligt in de buurt van het station.

’s Avonds lopen mijn vrouw en ik nog even naar de ingang van het pretpark Tivoli om even een blik naar binnen te werpen. De sfeervolle lantaarns gaan al aan. De laatste bezoekers schuifelen naar buiten, de nog warme stad in. Het was vandaag een heel warme dag met temperaturen rond de 29 graden. We kunnen -alweer- met recht spreken van een zwoele zomeravond. 

 ingang Tivoli