Dag 12: Dagtocht naar Helsinki, Finland, met de veerpont heen en weer                      woe 30 mei

“We varen in ongeveer twee uur naar Helsinki. In de Finse hoofdstad zien we een bijzondere combinatie van westerse en Oost-Europese invloeden. Tijdens een stadswandeling bewonderen we onder andere de markante witte kathedraal en de orthodoxe kerk. Na deze bijzondere kennismaking keren we met de boot terug naar Tallinn.”   (SRC)

 onze veerpont

 verdwijnend Tallinn

  het haventerrein afrijdend zien we dit enorme "mannetje Pis"

Ons hotel ligt maar een kwartier lopen van de veerhaven. Maar net als op het vliegveld moet je er ruim voor de afvaart zijn. Aan boord kopen we een broodje voor de lunch. Het is niet te vr…eten. Maar we doen het er mee. Aan boord is het achter op het zonnedek lekker zitten. In Helsinki staat er een Finse bus klaar, die ons eerst naar de bijzondere rotskerk brengt.

“Even ten westen van het centrum bevindt zich de Temppeliaukio-kerk, een kerk die in een rots is uitgehakt. De Temppeliaukiokerk (ook wel Rotskerk genoemd) is een kerkgebouw en toeristische bezienswaardigheid in Helsinki, in de wijk Etu-Töölö. De kerk werd in 1969 gebouwd door de architecten Timo en Tuomo Suomalainen. Eerst werd er in een rotsheuvel met explosieven een gat geblazen, waarna de opening aan de bovenkant werd afgedekt met een koepel van glas en koper. De wanden van de kerk bestaan uit onafgewerkte rotsen. Naast geloofscentrum wordt de kerk ook veel gebruikt voor concerten vanwege haar uitstekende akoestiek.”

De kerk wordt druk bezocht, althans nu, als toeristische trekpleister. Hoe vol het met de diensten is, hebben wij niet kunnen constateren. Het is inderdaad ook wel een bijzonder gebouw. De lichtval is heel fraai en de gebruikte materialen, vooral het koper in de koepel, geven een heel bijzondere sfeer. We zijn er lang genoeg om er even rustig van te genieten.

 de ingang van de rotskerk is niet spectaculair

 van binnen is dat anders

                                                                                    vooral de lichtinval is schitterend

Dan rijden we naar het centrum. Daar gaan we wandelen met onze eigen gids, die overal de weg weet en van alle bijzondere gebouwen veel weet te vertellen. We zien onder andere het treinstation in Jugendstil, de opvallende witte Domkerk, de universiteit en de machtige Orthodoxe kerk op een heuvel. Helaas, helaas is deze gesloten. Volgens onze gids is-ie nooit dicht maar vandaag dus wel. Heel jammer maar niks aan te doen.

Dit is wat we missen:
“De Oespenski-kathedraal is een Russisch-orthodoxe kathedraal.Het is de grootste Russisch-Orthodoxe kathedraal van heel West- en Noord-Europa en het centrum van de Fins-orthodoxe gemeenschap in Finland. De kerk is een belangrijke toeristische bestemming: de kathedraal trekt jaarlijks ongeveer een half miljoen bezoekers.
De naam 'Oespensikij' is ontleend aan het Slavische woord uspenie, dat 'inslapen, sterven' betekent en duidt op het heengaan van de Moeder Gods. Oespenie is een van de twaalf hoogfeesten van de oosters-orthodoxe kerk. De kathedraal bevindt zich in het centrum van Helsinki, in de wijk Katajanokka. Heden is de kathedraal, de zetel van het bisdom Helsinki van de Fins-Orthodoxe Kerk.
De Rus Aleksej Gornostajev is de architect. De kathedraal werd gebouwd tussen 1862 en 1868, toen het Grootvorstendom Finland deel uitmaakte van het Russische Rijk. De financiering berustte op giften. Qua bouwstijl leunt het zwaar op Russische bakstenen kerken uit de 15e eeuw. In de jaren 60 van de vorige eeuw werden delen van het interieur verbouwd; aan de buitenkant werden de koepels verguld. Tussen 2004 en juni 2007 werden de koepels opnieuw verguld. De kerk telt twaalf kleine koepels en een grote, analoog aan Jezus en de twaalf apostelen.
De binnenkant ademt, anders dan de buitenkant, een 19e-eeuwse Russisch-orthodoxe sfeer uit. Binnen is er een grote open vloer en zijn er, zoals gebruikelijk in orthodoxe kerken, geen zitbanken. Ook de iconostase ontbreekt niet.”

de dichte orthodoxe kathedraal

Centraal in onze stadstoer is het centrum van de stad: het marktplein voor de witte Dom waar vandaag een uitstalling is van het Finse leger, om zieltjes te winnen. Het legergroen en het staal van de vernietigingswapens contrasteren nogal met het maagdelijke wit van de kerk. Hier moeten we aan het eind van de middag ook weer op de bus stappen.

 de iconische witte dom

            interieur van de dom

 stationsplein

 theater aan het stationsplein

 station

bijzonder station met veel Jugendstil elementen

 universiteit

 met Senaatsplein

 aan de boulevard

“Achter het marktplein ligt het Senaatsplein. Dit gedeelte van de stad is in 1816, na een grote brand, door de architect Carl Ludvig Engel in classicistische stijl herbouwd. Het wordt nu als belangrijkste bezienswaardigheid van de stad beschouwd. Aan het plein staat de witte Domkerk van Helsinki, het symbool van Helsinki dat al van verre te zien is.

De oudste gebouwen op het plein zijn het Sederholmhuis uit 1757 en het Bockhuis uit 1763, dat voorheen het oude stadhuis van Helsinki was. Het eerste gebouw dat werd gebouwd is het Regeringspaleis in 1822 van waaruit de senaat van Finland regeerde tot 1918 en dat wordt gebruikt als kantoorgebouw voor de premier en het kabinet. In 1832 werd vervolgens het hoofdgebouw van de Universiteit van Helsinki afgerond. In 1844 volgde het gebouw voor de Nationale Bibliotheek van Finland. Het omvangrijkste bouwproject was de Domkerk van Helsinki, waaraan Engel vanaf 1818 tot aan zijn dood in 1840 werkte. De kerk was uiteindelijk klaar in 1852. De bouw duurde van 1830 tot 1852. De kerk werd gebouwd als eerbetoon aan tsaar Nicolaas I van Rusland. Tot de onafhankelijkheid van Finland in 1917 werd hij de Sint-Nicolaaskerk (Pyhän Nikolain kirkko) genoemd. Vervolgens heette de kerk Grote Kerk (Suurkirkko), totdat het gebouw in 1959 de status van bisschopskerk kreeg.
De kerk heeft de symmetrische plattegrond van een Grieks kruis. In het midden bevindt zich een ronde toren met een 62 m hoge koepel, die wordt omringd door vier kleinere koepeltorens. Boven elk van de vier ingangen staan drie beelden van apostelen. Op deze manier worden alle twaalf apostelen weergegeven.”

Riet en ik vinden het wandelen door de stad niet echt fijn. Het is er druk en jachtig en lawaaiig. Een verademing is het parkje, het Esplanadi, waar veel lokale mensen komen en waar wij wat zitten te kijken naar de mensen, luisteren naar een koortje dat repeteert op een podium, een ijsje eten, koffie drinken op een terrasje… en dan is het alweer half zeven, tijd om naar de bus te lopen. Van half acht tot half tien varen we en aan boord eten we een garnalensalade, die beter smaakt dan het kartonnen broodje van vanmiddag. In het hotel zijn we na deze toch vermoeiende dag wel toe aan een lekkere douche. Elf uur, en nog is het niet donker.

 uitblazen in de Esplanada

 veerterminal