Carnassarie Castle
Carnassarie Castle ligt in de buurt van ons huis, aan weg nr. A 816;
Carnassarie Castle; rechts hoe het er ooit uitgezien moet hebben
links een deel van de deurpartij met nog originele versieringen
uitzicht vanaf de toren
WANDELING bij Crinan aan de westkust
We parkeren op een parkeerplaats bij de baai van Crinan, op het eind van deze parking begint een voetpad, dat leidt langs de Crinan Locks (sluizen); vandaar volgen we het kanaal een eind, steken via de brug het kanaal over en wandelen dan over de heuvelrug terug naar de sluizen en dezelfde weg naar de parking. Mooie uitzichten boven op de heuvel over de zee en de eilanden.
de baai bij Crinan
picknicklunch
zicht op Loch Cinan
op de achtergrond het eiland Jura
op de rotsen bij de sluizen groeit en bloeit het Engels gras welig
Bij Crinan heb je een sluizencomplex; twee sluizen na elkaar om het kanaal in zee te kunnen laten stromen en boten door te laten. Er is een flink hoogteverschil. Tussen de beide sluizen ligt een draaikom.
Joost Overmars schrijft op zijn site: "Het Crinan Canal is 9 M lang en bespaart je een pittige tocht van ca 75 M via de Mull of Kintyre met z’n woeste wateren. Maar los daarvan is de tocht door het kanaal ook zeer de moeite waard. Prachtige omgeving! Het kanaal heeft 15 sluizen, waarvan alleen de zeesluizen voor je bediend worden, de rest moet je in principe, zelf doen: met handbediening wel te verstaan. Het kanaal loopt door een landelijk gebied, dat een beetje Ardennen-achtig aandoet. Je kunt er schitterend wandelen en er zijn allerlei prehistorische grafheuvels en gekerfde rotsen te zien. Behalve het dorpje Ardrishaig aan de oostkant en Crinan aan de westkant (zie foto hierboven met het karakteristieke hotel) is het dunbevolkt. Het is een prachtige tocht met hard werken door de handbediende sluizen."
de 'bovenste' sluis
Loch Crinan heeft voor de kust een stuk dat (bijna) droog valt bij eb; 't is een kanaal met diervriendelijke oevers zoals voor deze eend met jongen.
We gaan over deze brug en dan de heuvels in; hier staat een bord dat men dit bos (Crinan Wood) wel het Schotse regenwoud noemt. Regenen doet het inderdaad redelijk vaak hier maar het is ook vooral heel vochtig en er hangt veel mos in de bomen, zodat je je in het regenwoud zou kunnen wanen. Maar dat is op veel meer plaatsen in Schotland het geval, ik bedoel dat er mos in de bomen hangt en dat het extreem vochtig is.
uitzicht over het loch
varens en blue bells langs ons wandelpad
mos aan de bomen
hóge luchtvochtigheid...
het kanaal in de verte
Wij reden over deze brug naar de baai.
overal die blue bells
terug bij de Crinan Locks na een paar uurtjes wandelen
Op de terugweg gaan we nog even naar de Dunnad Cairns, rechtopstaande stenen die ongetwijfeld een rituele functie gehad hebben.
Bij Kilmartin bekijken we het kerkhof
waar een aantal bijzonder oude stenen te bewonderen zijn. Deels zijn ze ondergebracht in een apart gebouwtje, dat daarvoor gemaakt is.
Op de achtergrond het Kilmartin Hotel, waar we een paar keer heerlijk hebben gegeten.