Schotland, westkust en hooglanden

Artikelindex

Schotland juni 2014

Een uitgebreide fotoreportage met reisverslag vanuit het gehucht Ford bij Kilmartin, aan de westkant van Schotland ten zuiden van het bekende Oban

en vanuit het gehucht Enochdu/ Straloch, oost-noord-oost van Pitlochry in de Highlands, ten zuiden van de Cairgorms National Park

We logeren in twee particuliere cottages, bezoeken veel kastelen en wandelen in de natuur. En natuurlijk maken we een bezichtiging en proeverij mee in een beroemde whiskystokerij.

Het is niet echt een 'verre' reis, maar dit artikel past ook niet bij de kampeerreizen, dus vandaar dat het bij deze categorie staat. Bekijk de ruim 500 foto's!

We maken de reis in de eerste twee weken van juni 2014. De overtocht maken we met DFDS Seaways, van IJmuiden naar Newcastle upon Tyne. We vertrekken om een uur of vijf 's middags en komen de volgende dag om een uur of negen aan.

We zijn mooi op tijd bij de haven, moeten nog wachten tot we aan boord kunnen rijden. We kijken wat rond op de diverse dekken van de boot, eten wat in het Lighthouse Cafe, redelijke kwaliteit maar duur! 's Avonds kijken we met enkele andere passagiers in de bioscoop onderin het schip de film Twelve years a slave , waar je niet vrolijk van wordt. Of het mocht zijn van dat het toch nog 'goed afloopt'. Ik slaap redelijk goed op het smalle bedje, maar de anderen hebben last van een soort alarm, dat om de tien minuten afgaat in de machinekamer, waar we redelijk dicht bij zitten.

In Newcastle moeten we vrij lang wachten tot de grensbewaking onze paspoorten heeft gecontroleerd. De reis gaat verder vlot, via Glasgow en langs het lange Loch Fyne, via Lochgilphead. We pauzeren even om de benen te strekken. Om een uur of half vijf komen we na wat zoeken aan bij het huisje. Het ligt tamelijk afgelegen en er is dus ook geen bereik voor de mobiele telefoon, laat staan voor internet. Maar wat een plek om een week te logeren!

bij het vertrek uit IJmuiden

haven van IJmuiden

bij aankomst op de kade van Newcastle

onderweg

Het huis is al aardig oud, een typisch Schots huis met van die soort dakkapellen die uit de gevel omhoog rijzen. Dit type huis zie je hier veel. Het is wit gekalkt en ligt er prachtig, zo tussen het groen en de bloeiende rododendrons. Verderop is nog een appartement in een boerengebouw en de beheerder/ schapenboer woont in een bungalow op 200 meter afstand. Het gehucht Ford ligt wat verder maar stelt niets voor. In Kilmartin is in ieder geval een (heel) klein winkeltje en een hotel, waar we een paar keer lekker eten. Voor boodschappen gaan we naar Lochgilphead.

Binnen is het gezellig, oud maar redelijk schoon. We kunnen kiezen uit vier slaapkamers. Er is een grote keuken annex eetkamer, bijkeuken, zitkamer, toilet beneden en een slaapkamer, en boven drie slaapkamers en een badkamer. Voor het gebruik van de douche dien je eerst de schakelaar buiten de badkamer om te zetten. Voor een week is het prima. Vooral de ligging en het originele, landelijke karakter van het huis spreken mij aan.

"The Farmhouse" bij het gehucht Ford, dat ligt aan de zuidpunt van het Loch Awe

bij Kilmartin, ca. 35 km zuidelijk van Oban en zo'n twintig km ten noorden van Lochgilphead, een plaatsje aan het Loch Fyne. (Info over deze cottage: klik hier )

spelen met de bordercollies van de beheerder

rechts het Farmhouse, links nog een bijbehorende schuur (met gesloten deuren)

Aan de toegangsweg naar ons huis voor een week bloeien de "blue bells" uitbundig in de eerste week van juni. Ook op andere plekken zullen we er velden vol van zien.

Het beekje naast ons perceel. Er zitten helaas wel heel veel "midges", kleine maar uiterst vervelende vliegjes. De aanwezige zwaluwen kunnen daar weinig aan veranderen.

uitzicht... aan het beekje groeien o.a. deze felroze hoge bloemen; het lijken een soort sleutelbloemen, qua blad- en bloemvorm.

Uitzicht tussen de bomen door. //////////// Riet fotografeerde deze bonte specht in onze tuin.

't beekje naast huis

schapenwei bij het huis

naast het huis staat een struik met deze fraaie bloemen; heel veel bloemen.

muurtje langs de toegangsweg...

...met een klein Loch op de achtergrond

de weg van Kilmartin naar Ford, naar het Loch Awe en rechts de toegangsweg naar ons "Farmhouse". Nooit eerder logeerden we in een huis met een echte oprijlaan. Wel een met de nodige kuilen overigens.

Achter het huis kun je de (nogal drassige) heuvel "beklimmen" en dan heb je een fantastisch uitzicht over de wijde omgeving, zoals Loch Awe in het noordoosten.

het witte huis is dat "van ons"

op de heuvel staan prachtige orchideeën; op de achtergrond Loch Awe

panorama

wat een fantastische omgeving om te logeren

Carnassarie Castle

Carnassarie Castle ligt in de buurt van ons huis, aan weg nr. A 816;

Carnassarie Castle; rechts hoe het er ooit uitgezien moet hebben

links een deel van de deurpartij met nog originele versieringen

uitzicht vanaf de toren

WANDELING bij Crinan aan de westkust

We parkeren op een parkeerplaats bij de baai van Crinan, op het eind van deze parking begint een voetpad, dat leidt langs de Crinan Locks (sluizen); vandaar volgen we het kanaal een eind, steken via de brug het kanaal over en wandelen dan over de heuvelrug terug naar de sluizen en dezelfde weg naar de parking. Mooie uitzichten boven op de heuvel over de zee en de eilanden.

de baai bij Crinan

picknicklunch

zicht op Loch Cinan

op de achtergrond het eiland Jura

op de rotsen bij de sluizen groeit en bloeit het Engels gras welig

Bij Crinan heb je een sluizencomplex; twee sluizen na elkaar om het kanaal in zee te kunnen laten stromen en boten door te laten. Er is een flink hoogteverschil. Tussen de beide sluizen ligt een draaikom.

Joost Overmars schrijft op zijn site: "Het Crinan Canal is 9 M lang en bespaart je een pittige tocht van ca 75 M via de Mull of Kintyre met z’n woeste wateren. Maar los daarvan is de tocht door het kanaal ook zeer de moeite waard. Prachtige omgeving! Het kanaal heeft 15 sluizen, waarvan alleen de zeesluizen voor je bediend worden, de rest moet je in principe, zelf doen: met handbediening wel te verstaan. Het kanaal loopt door een landelijk gebied, dat een beetje Ardennen-achtig aandoet. Je kunt er schitterend wandelen en er zijn allerlei prehistorische grafheuvels en gekerfde rotsen te zien. Behalve het dorpje Ardrishaig aan de oostkant en Crinan aan de westkant (zie foto hierboven met het karakteristieke hotel) is het dunbevolkt. Het is een prachtige tocht met hard werken door de handbediende sluizen."

de 'bovenste' sluis

Loch Crinan heeft voor de kust een stuk dat (bijna) droog valt bij eb; 't is een kanaal met diervriendelijke oevers zoals voor deze eend met jongen.

We gaan over deze brug en dan de heuvels in; hier staat een bord dat men dit bos (Crinan Wood) wel het Schotse regenwoud noemt. Regenen doet het inderdaad redelijk vaak hier maar het is ook vooral heel vochtig en er hangt veel mos in de bomen, zodat je je in het regenwoud zou kunnen wanen. Maar dat is op veel meer plaatsen in Schotland het geval, ik bedoel dat er mos in de bomen hangt en dat het extreem vochtig is.

uitzicht over het loch

varens en blue bells langs ons wandelpad

mos aan de bomen

hóge luchtvochtigheid...

het kanaal in de verte

Wij reden over deze brug naar de baai.

overal die blue bells

terug bij de Crinan Locks na een paar uurtjes wandelen

Op de terugweg gaan we nog even naar de Dunnad Cairns, rechtopstaande stenen die ongetwijfeld een rituele functie gehad hebben.

Bij Kilmartin bekijken we het kerkhof

waar een aantal bijzonder oude stenen te bewonderen zijn. Deels zijn ze ondergebracht in een apart gebouwtje, dat daarvoor gemaakt is.

Op de achtergrond het Kilmartin Hotel, waar we een paar keer heerlijk hebben gegeten.

Vandaag maken we de autotocht om Loch Awe, tegen de klok in; we zien een mooie waterval, Vaak het Loch Awe in de nevel, em de ruïne van Kilchurn Castle zien we in de regen; in Oban is het droog en kijken we even in de winkel van de whiskydestilleerderij en rijden dan via nog kleinere weggetjes dan die om het meer binnendoor door Glen Nant terug naar Ford.
De wegen rond het Loch Awe zijn zgn. single track roads, d.w.z. wegen waar een auto op past, met hier en daar een passeerplaats om de schaarse tegenligger voorbij te laten. Dit soort wegen hebben we deze vakantie veel gehad.

Loch Awe

hotel aan het Loch Awe

Kilchurn Castle

regen! en hoe

OBAN

de baai bij OBAN

De Oban destilleerderij van single malt wisky; op de achtergrond het eind 19^e eeuw nagebouwde Colosseum of Mc Caig's Tower

brutale meeuwen

op de terugweg

Loch Awe nog steeds in de nevelen gehuld

Inveraray; Crarae Gardens met honderden soorten rododendrons, Inveraray Castle (van de tv-serie Downton Abbey) en via Loch Awe terug

Crarae Gardens is te vinden aan weg A 83, die langs de noordkant van Loch Fyne loopt. Entree £ 6,50.

Hieronder impressies van een wandeling door deze mooi aangelegde tuinen.

panorama

vanuit de Crarae tuinen over Loch Fyne (foto boven en onder)

ook rododendrons!

Sommige struiken laten hun bloemen al vallen, maar ook dat levert een mooi kleurrijk effect op.

Niet alleen in deze tuin, maar ook 'in het wild' zie je verrassend veel (paarse) rododendrons op de hellingen en langs de wegen. Schitterend gezicht. En dan die knalgele brem. We zijn wel in de goede tijd.

kerkhofje met zicht op 't Loch

Inveraray Castle, buitenhuis van de familie in Downton Abbey

toegang kost £ 10 p.p.

Ook binnen mag je overal fotograferen. Dat is wel eens anders...

op tafel in de eetkamer: drie 'gouden' scheepjes op wielen of pootjes

de wapenverzameling (deel ervan)

de tuinen vanuit 't kasteel

stoel uit één stuk hout

de cast van Downton Abbey kijkt je vanaf posters in het kasteel aan

enorme keuken

uitgestrekte, prachtige tuin

regenwoud...

big tree country

entree

waar ze de deur voor je open doen en je omstandig welkom heten. Waar gebeurt je dat nog...

We maken een lange autotocht over het schiereiland Kintyre, wandelen en drinken koffie met uitzicht op de Kilbrannan Sound in Carradale, en lunchen in een beetje naargeestig Campbeltown

Op Kintyre met uitzicht op het eiland Arran in de Kilbrannan Sound

landelijk Carradale

Deze kleine pub, de "Green Room" blijkt een unieke erker te hebben waar je -als je het geluk hebt dat hij niet bezet is- heerlijk beschut kunt zitten kijken naar de Kilbrannan Sound en de vogels en andere dieren (konijntje) . Een grote kijker staat voor gebruik gereed. Goeie koffie en super lekkere home made lekkernijen.

wandelen bij Carradale

panorama

beetje naargeestig Campbeltown

De kuiper in de weer bij de whisky destilleerderij van het stadje. Een tour moet je ver van tevoren bespreken.

Veel single malt whisky's worden gelagerd in eiken vaten waar eerst iets anders in heeft gezeten, bv. sherry of bourbon, of wijn. Schotse single malt whisky is een wereld op zich.. meer info bv. hier

en dan komt de skyline van Kilmartin weer in zicht. We zijn bijna 'thuis'.

thuis

Autotocht aar het schitterend mooie schiereiland Seil, dat iets ten zuidwesten van Oban ligt; we drinken koffie bij de Bridge over the Atlantic; bekijken het leuke dorp Easdale en de omgeving, bezoeken het Easdale leisteenmijnmuseum, de quarries; en ten slotte wandelen we bij Ardfern en Aird, dat is op een kleiner schiereiland, nog iets verder naar het zuiden, dus dichter bij ons huis. Hier heb je het "eind van de wereld-gevoel".

bij de Bridge over the Atlantic

eeuwenoude herberg

heerlijk zitten op het terras van de oude Tish an Truish Inn (18^e eeuw); links de erker in het interieur; de herberg ligt vlak tegenover de Bridge over the Atlantic

leuk huis bij the bridge

op het schiereiland Seil

panorama

'slate', leisteen. Het ligt hier voor het oprapen. Links een stuk dat 'verontreinigd' is met "fool's gold" ofwel pyriet. Dat maakt de leisteen onbruikbaar voor dakbedekking. Hier is Easdale waren in de 19e eeuw steengroeves (quarries) waaruit men de leisteen haalde. In het dorp is er een leuk lokaal museumpje aan gewijd.

Easdale

panorama

wat een plek!

hier zie je rechts een overblijfsel van een van de leisteengroeves

je zult hier maar wonen...

De bewoner vertelt dat hier wonen toch ook een schaduwkant heeft: met storm waait het water tot op het dak en raak je wellicht een deel van je tuin kwijt...

Het dorp Easdale werd vroeger bewoond door arbeiders in de steengroeves. Nu is het een verstild dorp met een paar straatjes.

De huizen hebben een tuin aan de overkant van de smalle straat. De afscheidingen en muurtjes en zo zijn van ... leisteen.

Ook de huizen zijn grotendeels van leisteen.

In het plaatselijke gemoedelijke museumpje kun je zien en lezen hoe dat ging: hier wonen en werken. Een gemakkelijk leven was het niet.

Een smalle weg leidt naar de veerpont bij Cuan naar Luing, een klein eilandje. Wij kijken even maar besluiten te gaan lopen bij Aird/ Ardfern, dan zijn we niet afhankelijk van de boot. het wordt namelijk al wat later.

't veerbootje naar Luing

Bij het gehucht Craigdhu loopt een smal weggetje het schiereiland op, de B 8002.

de weg voert naar het eind van de wereld, zo voelt het hier.

De pier, die vroeger is aangelegd voor... ja voor wat? - houdt zonder afscheiding op. Het ijzer roest langzaam weg en het beton rot eveneens weg.

Maar wat een schitterende plek.

Er is zelfs een parkeerplaats aan het eind van het weggetje.

Van Ford/ Kilmartin naar Enochdhu/ Straloch bij Pitlochry, via Ben Nevis, Glen Nevis, Fort William, Dalwhinnie

We moeten vandaag 'verkassen'. we maken ons huis in Ford schoon, laten de sleutel in de achterdeur steken en rijden over de kustweg 828 naar het noorden. We bezoeken Fort William waar we koffie drinken in een winkelcentrum, waar ik een T-shirt koop van Old Guys Rule. De kreet is: Improved bij age met als verklarende illustratie een glas rode wijn. Dat je dit alles wat ironisch moet nemen, blijkt uit de lijfspreuk van de Old Guys: The older I get, the better I was en let dan dus op de tijd van het laatste werkwoord.

In de Glen Nevis

met uitzicht op de Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland.

Ben Nevis

in Glen Nevis

Dalwhinnie destilleerderij, winkel

exterieur

Onze River Cottage in Enochdhu en de omgeving

leuk huisje, beetje een 'pijpenla' maar gezellig en met een leuk balkon, bijna boven de rivier ( de Ardle)

Minpunt zijn de matrasjes op onze slaapkamer: zo dun dat je elk latje eronder voelt...

Ik lees een paar mooie boeken in deze vakantie: van Karin Fossum: Ik kan in het donker zien; van Stefan Hertmans: Oorlog en terpentijn en van Jo Nesbö: De verlosser.

Alle drie uitstekende boeken.

De omgeving van onze River Cottage

Op een avondwandeling zien we deze ree.

Veel mos op de bomen, veel vocht dus, en veel varens.

Op deze vijver speelde (volgens onze verhuurder) de adellijke familie, die alle gronden hier vroeger in bezit had, curling. Sommigen van die familie liggen boven op de heuvel begraven in een kleine begraafplaats; zie de voorlaatste dag (de omgeving van Enochdhu River Cottage)

river Ardle

Queens View over Loch Tummel, wandelen bij Clachan's Community, Heather Gems en een gedenkwaardig diner

Queen's View is een locatie aan de oostelijke zijde van Loch Tummel in Schotland, langs de B8019, van waar men vanaf de noordelijke oever een panoramisch uitzicht heeft over dit loch en zijn omgeving. Het is vanaf deze plek, volgens de overlevering, dat koningin Victoria in 1866 voor het eerst het landschap bewonderde.

naar het westen

naar het oosten

naar beneden

wandeling in de bossen van Big Tree Country

weer Loch Tummel

ons pad versperd

we kunnen er toch langs

een historische woonplaats, van buiten en van binnen

In Pitlochry bezoeken we de winkel van Heather Gems. Hier maken ze van struikheide mooie sieraden, door de stokjes onder hoge druk te persen samen met kunstharsen. Na zagen, slijpen, polijsten en nog zo wat handelingen ontstaan er sieraden die net lijken of ze van (half)edelstenen gemaakt zijn.

Uit eten

's Avonds eten we in de Strathardle Inn in het plaatsje Kirkmichael, iets verderop aan de A 924. In ons huisje hangt een kaartje en in het gastenboek staat dat je er lekker kunt eten. Ik neem Cullen Skink vooraf, dat is een vissoep die mijn dochter wel eens heel lekker heeft gehad in Schotland. Hier bestaat de soep voor 90% uit dikke stukken aardappel en vis kan ik niet ontdekken. Als hoofdgerecht heb ik Venison Stoovies, een stoofschotel van ree- of hertenvlees. Ook dit gerecht bestaat voor 90 procent uit aardappelstukken en hier en daar een draadje vlees. Zes droge biscuitjes worden erbij geserveerd. M heeft een pastaschotel, die zurig smaakt. Alleen mijn vrouw is heel tevreden met een lekker gebraden stukje vlees. Als ik mevrouw vertel hoe ik over de maaltijd denk, hoef ik mijn hoofdgerecht niet te betalen. Ze verklaart, dat het een specialiteit is uit de tijd dat de arme mensen hier geen wild konden eten en dan dus een wildstoofschotel maakten met aardappel en een draadje vlees. Nou, zo arm zijn wij gelukkig niet meer, en ik vraag me dan ook af of je dit dan nu nog zo moet serveren. Ook al is de prijs dan heel gematigd. Ik had liever wat meer betaald voor een echte stoofschotel. Nee, hier komen we dus niet weer.

We eten nog een paar keer buiten de deur. Twee keer in de Old Mill Inn in Pitlochry. Daar is alles naar wens. En de dag dat we naar Balomoral Castle zijn geweest, eten we in Bridge of Cally, in het gelijknamige hotel. Het gehucht ligt op het kruispunt van de A 93 van Perth noordwaarts en de A 924, de weg waaraan Enochdhu ligt, waar wij nu wonen. Ook daar is het eten prima. Beide aanbevolen!

Scone Palace bij Perth

Scone Palace is voor de Schotten bijzondere historische grond. Wikipedia vertelt er meer over.

Scone Palace is een Georgiaans paleis uit de vroege negentiende eeuw, gerealiseerd door het ombouwen van het zestiende-eeuwse paleis van Scone Abbey. Scone Palace is gelegen in Scone in de Schotse regio Perth and Kinross, iets ten noorden van Perth.

Scone als koninklijk centrum

Scone werd rond 500 de hoofdstad van Pictavia. In de zevende eeuw vestigde de priesterorde Céli Dé, ook wel Culdees genoemd, zich in Scone net als in bijvoorbeeld Muthill en Dunkeld. In 710 besloot Nechtan, koning van de Picten, op Moot Hill in Scone dat de datum van Pasen moet worden berekend volgens de manier van de kerk van Rome en niet volgens die van de Columbaanse, Keltische kerk.

In 843 werd Kenneth I koning over Schotland inclusief Pictavia. Volgens de legende bracht hij de Stone of Scone mee, die op Moot Hill werd geplaatst. In 906 was de steen er in ieder geval; toen hield Constantijn II de eerste, schriftelijk vastgelegde raadsvergadering in Scone. De eerste officiële parlementsvergadering in Scone vond plaats in 1210. Tot halverwege de vijftiende eeuw zouden deze bijeenkomsten in Scone plaatsvinden. De Stone of Scone had zijn plaats in de Schotse kroningsceremonie. In 1292 werd John Balliol tot koning gekroond en vier jaar later nam Edward I van Engeland de steen in beslag als oorlogsbuit. De Schotse koningen werden zonder de steen nog steeds te Scone gekroond tot aan Karel II van Engeland in 1651. Meer wiki-nfo: klik hier.

de neogotische kapel, grotendeels uit 1807. Erin bevindt zich een grafmonument uit 1618 gemaakt door Maximilian Colt ter herinnering aan David Murray, eerste burggraaf van Stormont. Ervoor staat een replica van de Stone of Scone. Het origineel bevindt zich in Edinburgh Castle.

de beroemde steen, althans een replica ervan

de keuken van het paleis

voor de rest was het 'fotograferen verboden' helaas

Uiteraard moet je scones eten als je het Scone Palace bezoekt (hoewel beide begrippen niets met elkaar te maken hebben, volgens mij). Ze zijn erg lekker; je kunt er heel goed je lunch mee doen..

Daarna gaan we eerst de tuin (zeg maar park) bekijken, want er dreigen al weer regenbuien... Later in de middag hebben we vaak een buitje.

de tuinen zijn fantastisch

bij de doolhof in de buurt

we zien in het wilde gedeelte van het park zelfs een 'famous' grouse.

enorme bomen

Na de wandeling door het park bekijken we het paleis van binnen, waar veel te zien is, maar waar je helaas geen foto's mag maken. Dus...

Een whisky-tour door de kleinste destilleerderij Edradour in Pitlochry; Dam en Fishladder

Tussen enochdhu waar ons huis staat, en Pitlochry, het toeristische stadje in de buurt liggen uitgestrekte heuvels en velden met hoogstens wat schapen als levende wezens. Ze lopen ook los over de weg. Het landschap is weids, open, en groen, maar toch kleurrijk, zeker met de fraaie wolkenluchten erboven.

kasteel in de vallei van Pitlochry

de luchtmacht oefent laagvliegen

omgeving Pitlochry

de destilleerderij Edradour van Pitlochry

Hier maken ze single malt whisky's op traditionele manier. Ze gaan er prat op de kleinste destilleerderij van Schotland te zijn. Het is er druk met bezoekers die allemaal een 'tour doen' net als wij. Verscheidene groepen tegelijk worden over het terrein geloodst. Mede daardoor zien we het proces niet in de volgorde zoals die werkelijk is, maar eerst zien we de lagering.

Hier worden de wisky's voor jaren gelagerd in eiken vaten, die liefst eerder gebruikt zijn voor het rijpen van Bourbon whisky, of voor sherry of wijn. Dat bepaalt namelijk mede de smaak. Men bewaart hier ook vaten van andere stokerijen, zelfs van merken die niet meer bestaan.

Hieronder de destilleervaten, de 'stills'

Het is interessant om eens te zien. We mogen als onderdeel van de tour ook een paar soorten proeven. Terug op de boot naar IJmuiden zal ik een fles Bowmore single malt kopen. Die wordt gemaakt op het eiland Islay en heeft een rijke rokerige smaak. (Op de boot mag je ook proeven en kiezen uit wel tientallen soorten.)

's Avonds na het uitstekende diner in The Old Mill Inn wandelen we in de omgeving van Pitlochry, en wel naar de Dam & Fish Ladder. Dat is een dam in de rivier waar men elektriciteit opwekt. Voor de vissen zijn er trappen gemaakt, die bestaan uit een groot aantal bassins na elkaar, die steeds in elkaar over stromen, steeds lager, tot het hoogteverschil is overwonnen. Leuk om te zien. Helaas had ik mijn fototoestel niet bij me.

"Pitlochry, een gezellig stadje aan Loch Faskally met veel winkels, pubs en restaurants, is het middelpunt van Schotland. Elk jaar worden hier de Highland Games gehouden: kerels in Schotse kilts werpen met boomstammen, schaapshonden rennen achter schapen aan en doedelzakken begeleiden volksdansen. Bezoek er Edradour, de kleinste whiskydistilleerderij van Schotland, en maak een wandeling door de kloof Killiecrankie naar Blair Castle." (Buro Scanbrit)

Blair Castle bij Blair Atholl; wandelen bij Killiecrankie en Soldier's Leap en eten in de Old Mill in Pitlochry

Blair Castle is een fraai kasteel van de adellijke familie van Atholl met als enige in het UK een eigen privé legertje van de Atholl Highlanders. Daarvan kun je binnen veel te weten komen. En van veel dingen want er is veel te zien alleen, jammer, mag je ook hier binnen niet fotograferen.

Het kasteel dateert uit 1269 maar is uiteraard door de eeuwen heen nogal veranderd.

De tuinen zijn ook hier weer een bezoek meer dan waard.

In een tuingebouwtje staat deze wonderlijke 'kast' van huisvlijt. Deurtjes kunnen open (foto re) en tonen dan net zulke wonderlijke taferelen als de buitenkant.

de enige zaal waar je foto's mocht maken

hertenpark

klik HIER voor meer info over het kasteel

We parkeren de auto bij het bezoekerscentrum van Killiecrankie. Hier kun je een aardige wandeling maken. "Het bezoekerscentrum biedt tentoonstellingen die het belang van Killiecrankie in de geschiedenis van de Jacobietenopstand in 1689 aantonen. Volgens overlevering sprong één soldaat tijdens de gevechten over een bijna 5 meter brede kloof, om zo te ontsnappen aan zijn achtervolgers. De kloof staat nu dan ook bekend als "Soldiers leap"." INFO

treinviaduct

weer zeer vochtige omstandigheden

Bezoek aan het huisje van de koningin: Balmoral Castle; en Braemar Castle dat gesloten is en gerestaureerd wordt; de Cairgorms (National Park) en Glen Dee bij Inverey

Wikipedia:

"Balmoral Castle is een kasteel bij Aberdeen in de Schotse Hooglanden, gelegen aan de rivier de Dee. Het kasteel is vooral bekend als zomerresidentie van de Britse koninklijke familie.

Geschiedenis

Het landgoed was van koning Robert II (1371–1390), die er jaagde. In 1390 bouwde Sir William Drummond er een huis. Zijn erfgenamen verkochten het landgoed in de 15de eeuw aan Alexander Gordon, de 3de graaf van Huntly. In 1662 verkocht de familie het landgoed aan de Farquharsons of Invery, die het in 1798 doorverkochten aan de 2de graaf van Fife.

Prins Albert en zijn echtgenote koningin Victoria huurden in 1848 het landgoed en kochten het in 1852. Tot 1856 werd er grondig verbouwd en aangebouwd. Het is nog steeds familiebezit.

Tegenwoordig beslaat het totale landgoed meer dan 260 km² en heeft het 50 werknemers in dienst. Een deel van het kasteel en de tuinen is opengesteld voor het publiek van eind maart tot eind juli. De koninklijke familie verblijft er in augustus."

Vanuit ons huis in Enochdhu is het een flinke rit, maar het landschap onderweg is uitzonderlijk mooi. Je komt namelijk door het ruige nationale park Cairgorms. Daar zie je alleen schapen, hei, riviertjes, heuvels, bergen, schapen, hei, enz.

Het kasteel is alleen van buiten te bekijken en het park is toegankelijk, en zeer de moeite waard. Binnen is alleen een speciale expositieruimte te bekijken, maar dat is alleen interessant voor royalty-watchers.

in de tuin

achterkant

bloemenkas

"Je bent dichter bij Gods hart in een tuin dan ergens anders op aarde"

berceau met gouden regen

interieur van een tuinhuis (van buitenaf gefotografeerd, want niet toegankelijk)

koninklijk plekje voor de picknicklunch

de river Dee

omgeving van het paleis

Onderweg steken we even aan bij Braemar Castle, maar dat wordt gerestaureerd en is gesloten.

Braemar Castle (is dicht)

Dan slaan we in het toeristische dorp Braemar een weggetje rechtsaf, dat doodloopt in de Grampian Mountains. De weg gaat dioor Glen Dee, het dal van de rivier de Dee. Je hebt er schitterende panorama's en vergezichten. Het is er als wij er zijn nogal eenzaam, we zien nauwelijks ander verkeer. Maar het landschap is er fantastisch.

de Dee bij Inverey

Stroomversnelling in de Dee

De best redelijk brede rivier perst zich hier onder de brug door een nauwe kloof, waar een soort 'potholes' ontstaan zijn door het snelstromende water. Potholes zagen we in Zuid-Afrika bij de 'panoramaroute'.

van breed naar smal

Panorama's van de Glen Dee:

Landschap in de Cairgorms

In de Cairgorms zien we een herder met twee of drie bordercollies een hele schaapskudde verplaatsen vanuit het dal dwars over de doorgaande weg naar de tegenoverliggende berg. Het is een 'real live show' en spectaculair om te zien. De herder staat op een plaats en roept zijn bevelen naar de honden. Die houden de schapen perfect bij elkaar en begeleiden ze zo door het dal

Rechterfoto, uiterst rechts staat de herder bij de palen

door het dal

over de weg

de berg op

en dan mogen we weer hun gang gaan.

CAIRGORMS

Hier eten we lekker.

De fraaie omgeving van Enochdhu River Cottage Wil je meer weten over het huis waar we verbleven deze tweede week: klik HIER

De laatste dag dat we hier zijn, maken we een wandeling de heuvel op, tegenover onze cottage. Fraaie orchideeën en distels zien we, bloeiende brem en rododendrons

We kwamen een mevrouw tegen die hier gewoond had en nu in Nw. Zeeland woonde. Ze vertelde dat in haar jeugd de heuvels hier tegenover geheel bedekt waren met bos. Dan vind ik dit toch afwisselender.

Boven is een kleine omheinde begraafplaats waar de stenen tussen hoge bremstruiken staan en overwoekerd worden door gras en kruiden. Hier schijnen de vroegere grootgrondbezitters te liggen, volgens de man die onze cottage verhuurt.

De laatste dag, Newcastle upon Tyne

Voor we de boot op moeten, hebben we nog tijd om hier rond te kijken: Tynemouth Priory and Castle, het overblijfsel van een 13e eeuws fort en klooster. Meer