Zuidelijke Karpaten, Curtea de Arges, en naar Pitești 

26 april

De bus rijdt ons via een mooie route met veel natuurschoon, weer in prachtig zonnig weer, langs een rivier door de Zuidelijke Karpaten. Aan een stuwmeer drinken we koffie. Op het terras is het al weer bijna warm, terwijl het nog vrij vroeg op de ochtend is. Wat treffen wij het met het weer, realiseren we ons. We rijden eerst door Curtea de Arges en ten noorden ervan rijden we via een slingerende, vrij spectaculair aangelegde weg omhoog de bergen in en bezoeken we het Vidraru stuwmeer. Het Vidrarumeer (Roemeens: Lacul Vidraru) is een kunstmatig meer in Roemenië, in het Făgărașgebergte. Het meer kwam in 1965 tot stand door de constructie van de Vidrarudam op de Argeș. Het meer is het op een na grootste meer van Roemenië, na het Bicazmeer, dat eveneens een stuwmeer is. Een dorp, Arefu, ligt aan de zuidkant van het meer. Er zijn ook verscheidene hotels. In het Vidrarumeer kan gevist worden. 2 kilometer voor de Vidrarudam bevindt zich, hoog op een rotspunt, de ruïnes van de burcht van Vlad Tepes. De Transfăgărășan, een spectaculaire bergweg door het midden van Roemenië, loopt langs het meer en over de dam. 

Op de dam staat een uitkijktoren. Ik klim als een van de eersten omhoog –en stoot ongenadig mijn hoofd op de een na laatste verdieping, waar men het nodig vond kabels van de telefoonmast  te bekleden met nogal hard materiaal. De onderdoorgang was daardoor 30 cm lager dan alle andere en daar was ik nou net niet op verdacht. Een beetje duizelend loop ik verder. Gelukkig is het niet ernstig. Even later zal nog een paar mensen hetzelfde overkomen. Maar het uitzicht boven mag er wezen. We kijken hier over het staalblauwe meer uit op de nog wit besneeuwde toppen van de Karpaten. 

Picknick aan de rivier

Een eindje terug is langs de weg een picknickplaats aangelegd. Er staan een paar banken. Daarop gebruiken we ons lunchpakket. Er is ook witte en rode wijn. De omgeving is wat rommelig. Als ze dit wat leuker aanlegden, was het misschien nog een nog aantrekkelijker plek. Maar alles heeft zijn prijs natuurlijk, en Roemenië kan zijn geld waarschijnlijk voorlopig beter besteden dan aan het stofferen van een picknickplaats in de bergen. Niettemin is het er goed zitten in de zon met een plastic glas goeie rode wijn. Kijk, dat kan nou weer niet als we met de caravan op pad zijn… Dat wil zeggen, picknicken wel, maar geen rode wijn. We rijden verder terug naar Curtea de Arges en bezoeken daar twee kerken die op hetzelfde terrein liggen. Curtea de Argeș is een van de oudste steden van Roemenië. Volgens legendes is de stad gesticht in 1290 door vorst Radu Negru, waarna de stad de hoofdstad van Walachije overnam van Câmpulung. Curtea betekent hof, dus betekent de naam Curtea de Argeș: Hof van de Argeș. De stad heeft verschillende middeleeuwse kerken.

Kathedraal van Curtea de Argeș. 

De kathedraal werd als onderdeel van het klooster van Curtea de Argeș van 1512 tot 1517 in opdracht van de prins Neagoe Basarab gebouwd. Het is een van de beroemdste gebouwen in Roemenië.

Legende van meester Manole

Een tekst op een van de muren van de kathedraal geeft aan waar Ana, de vrouw van de bouwmeester Manole, tijdens de bouw ingemetseld zou zijn. Een oude balade verhaalt dat de constructie van de kathedraal niet vlotte. Wat overdag gebouwd werd brokkelde 's nachts weer af. Bouwmeester Manole was ten einde raad. Negru Voda dreigde Manole en zijn helpers met de dood. Manole had een droom waarin hem werd verteld dat de bouw alleen kon worden afgemaakt als een dierbare van hem of zijn mede arbeiders zou worden ingemetseld. Hij vertelde dit zijn arbeiders en men besloot dat dat de vrouw van de eerste arbeider die op het werk zou verschijnen zou zijn.  Ana, de zwangere vrouw van Manole, was de eerste die verscheen. Toen Manole en zijn arbeiders aan de prins vertelden dat zij altijd een nog groter gebouw konden maken liet deze hen op het dak van de kathedraal vast zetten. De mannen construeerden houten vleugels om te ontsnappen maar stortten een voor een neer op de grond. De bron van Manole geeft de plek aan waar de arme bouwmeester aan zijn einde kwam. 

De stralend witte kerk doet mij bij eerste oogopslag in zijn symmetrie en oosters geïnspireerde decoraties vagelijk denken aan het mausoleum van Sjah Jahan in Agra, de Taj Mahal. Op dit  terrein zijn de vorsten van Roemenië begraven. We kijken in alle rust rond in beide kerken en op het terrein. Hier mogen we ook binnen vrij fotograferen. Er zijn prachtige decoraties, nu eens niet alleen de traditionele motieven en voorstellingen maar ook fraaie Jugendstil-elementen. Inderdaad staat er buiten op de muur een tekst, die wel zal gaan over de ingemetselde vrouw. 

De bus brengt ons naar de middelgrote stad Pitești. 

Pitesti is een stad gelegen in het zuiden van Roemenië, in het district Argeș in de historische regio Walachije. De stad had in 2009 166.893 inwoners. De stad ligt aan de rechteroever van de rivier Argeș, in een regio die ook bekend is voor zijn țuică, de traditionele Roemeense pruimenjenever. Ook zijn er veel wijngaarden. Door zijn ligging op een kruispunt van handelsroutes is Pitești altijd een commercieel centrum geweest. Ook is het een industrieel centrum, met name doordat de Dacia-autofabriek in de nabijheid gevestigd is (in Mioveni). 

Toeristisch is er niet veel te beleven. Maar ons hotel voor de nacht staat er. En het is de woonplaats van onze toergids Cristine. We zijn er op tijd dus er is nog volop tijd voor een wandeling op eigen gelegenheid door het vlakbij gelegen park en langs veel marktstalletjes. Pitesti is de stad van de tulp en dat zullen we weten. Overal bloeien ze en in het park staat een metershoge in rvs. Er is ook een kerkje, waar het echter binnen zo druk is, met gelovigen die even komen bidden en de icoon kussen, dat we gauw weer naar buiten gaan. We lopen in de weg. Niet dat men ons dat duidelijk maakt overigens, maar die conclusie trekken we zelf. Op een terras drinken we een vers sapje. ’s Avonds eten we in een restaurant in de buurt want het hotel heeft alleen ontbijtfaciliteit. We hebben rolletjes met broccoli gewikkeld in een gepaneerd lapje vlees en gefrituurd. Lekker. Er is ook live muziek. Onderweg terug naar het hotel pin ik nog een keer. 150 Lei deze keer. Daarmee kan ik de laatste dagen in Boekarest net overbruggen denk ik. 

 stuwmeer

 de bergen in!

 panoramafoto

picknicken aan de rivier

Kathedraal Curtea de Arges

 De kathedraal van Curtea de Arges werd als onderdeel van het klooster van Curtea de Argeș van 1512 tot 1517 in opdracht van de prins Neagoe Basarab gebouwd. Het is een van de beroemdste gebouwen in Roemenië.

Legende van meester Manole

Een tekst op een van de muren van de kathedraal (zie boven) geeft aan waar Ana, de vrouw van de bouwmeester Manole, tijdens de bouw ingemetseld zou zijn. Zie reisverslag voor meer info. 

Kaarsen branden voor de levenden (links: vii) en de doden: mortii

       
Deze vrouw bidt voor mijn zielenheil: komt vast goed

Stad Pitesti

  Pitesti