Zaterdag 24 juli 1982; excursie autotocht Peer Gynt Veien

Vandaag rijden we de Peer Gynt Veien (=weg), een 60 km lange toeristische weg, grotendeels tolweg, van Svingvoll naar Vinstra langs de Jotunheimen en dorpen als Dalseter en Skeikampen. Zowel aan het begin als aan het eind moet je betalen. Het is er heel rustig, de panorama’s zijn weids, het weer is perfect. Het hoogste punt van de weg ligt iets boven 1050 m en je kijkt uit over de hoogvlakte naar de machtige Jotunheimen en Rondane. Hier op deze hoogte is het lekker fris! Dat is een bijzonderheid in Noorwegen, dat je vanuit de dalen de hoogvlakte op vlucht om het wat minder warm te hebben. We maken deze zomer de warmste zomer sinds honderd jaar mee in Norge. In Oslo is het geregeld warmer dan in Rome, deze dagen. We maken veel fotostops, korte wandelingen en een uitgebreide picknick.

Onderweg bekijken we ook nog de Ringebu Stavkirke. De houten kerk bestaat sinds de 13e eeuw, rond 1220.  Onvoorstelbaar dat een gebouw zo brandbaar  en kwetsbaar (rot!) zoveel eeuwen standhoudt. Het is een sfeervol gebouw, dat de volkse gelovigheid uitademt uit alle houtporiën. Grappig zijn de decoratieve draken.  Om een uur of vijf zijn we terug op onze basis na 127 km. 

Op de hoogvlakte, langs de tolweg Peer Gynt.

Uitzicht op de bergmassieven Jotunheimen en Rondane

Uitzicht op de Lågenrivier in het Gudbrandsdal

Ringebu Stavkirke

Na de invoering van het Christendom in Noorwegen rond het jaar 1000  werden er tot ca. 1537 bijna 1000 staafkerken gebouwd in Noorwegen. De staafkerk in Ringebu werd gebouwd in ca. 1220 en is op dit moment een van de 28 nog overgebleven staafkerken. Bij de bouw van een staafkerk werden geen spijkers of nagels gebruikt; de planken rusten op grondpalen, en alle verbindingen worden in elkaar gelegd. De kerk is in de loop der tijd verschillende malen verbouwd en geverfd. Bij een grote restauratie werd de inmiddels wit geverfde kerk weer teruggebracht in de originele kleuren. Alleen het hoofdschip van de kerk staat nu nog.