Maandag 9 aug. Autotocht Haukelifjell, Låtefossen

Tegen halt tien op weg, onder dreiging van dikke wolken, donkergrijs van kleur. Toch is het de hele dag droog gebleven, en we hebben nog veel foto’s wel met zon kunnen maken. We gaan over de Haukelifjell naar de Låtefossen. De trip kost ons weer twee keer 20 NK aan tolgeld. Het is een fraaie weg die door een even fraai landschap voert. Op twee plaatsen namen we in plaats van de tunnels de oude weg over de pas (bij Dyrskar en Seljestad.) Vooral de laatste route is indrukwekkend. Een zo ruig en woest landschap hebben we deze reis nog niet gezien. Ook niet in het Romsdal. Ook hier steile wanden met enorme eindmorenes van grote losgeraakte rotsblokken, waar de weg dan tussendoor loopt. Dat we juist hier geen zon hebben, benadrukt het ongenaakbare van dit verlaten landschap. 

Langs de weg naar Odda.

Op de oude pasweg. De tunnelbuis is zichtbaar. Het riviertje hebben ze er gewoon overheen geleid. Ik klim erheen. 

 tunnel

In Röldal bekijken we de Stavkirke en doen we inkopen. Aan de Röldalsvattn eten we onze meegebrachte boterhammen op en drinken we de onvolprezen Kulturmjölk. Dan verder de E 76 en richting Odda, tot bij de Låtefossen, die we in mooi zonlicht met wilde witte wolken op het celluloid vastleggen. Hier keren we om. 

 't Kerkje van Röldal en het interieur

 Op de Dyrskarspas. Hier is het niet zo warm meer...om niet te zeggen: koud. Het landschap doet barbaars aan: wild en ruig. Op de pasweg is gelukkig weinig verkeer, zodat we kunnen stoppen om foto's te maken. We zitten op ruim 1100 m hoogte. 

 Dyrskarspas

Dyrskarspasweg. Ver beneden ons de nieuwe weg door de tunnels.

 De Låtefossen. Van een onherbergzaam grauw en woest landschap op de pas naar het romantische warme beeld van een tweelingwaterval...

 Ertegenover zijn deze watervallen. 

Ook de terugweg nemen we over de oude smalle pasweggetjes. Bij Dyrskar verzamelen we een aantal mooie stenen, die we meenemen. In de vouwwagen komt toch langzamerhand wat ruimte vrij. Het is vandaag aardig wat frisser dan we gewend zijn geraakt. Op de fjell iss het echt koud, vooral bij Dyrskar waar we een eindje wandelen. Hier kun je de tunnel van de buitenkant zien, soms, als hij even aan de oppervlakte komt. Op de camping staat de tent gelukkig nog goed, ondanks de harde wind. Ik had vanmorgen aan de windkant al een extra lijntje aangebracht voor de zekerheid. De voortent breken we al weer af; morgen gaan we verder, het Setesdal in, richting Evje. Het is hier om tien uur al bijna donker. Zelfs binnen is het vanavond nu koud: er is nog veel wind, die tocht veroorzaakt. R heeft het onder de slaapzak nog koud. 

 eenzaam op de camping